Róża

[Krzysztof Głuszcz]

Tak ciemno i zimno,
Tysiące stóp poniżej wzroku
W otchłani, pogrążona na zawsze
Na dnie niczym tajemniczy wrak
Równie tragiczna
Zapomniana przez Słońce
Kruszeje kamienną nadzieją
Próbuje zapomnieć
Złamana. Niechciana
Tak ciemno i zimno
W oceanie niepamięci
Gdzieś w kącie pokoju
Kończy przeznaczony jej los
Wydobyta z głębin zakurzonej podłogi
Prawie jak okręt, który wyłania się z fal
By jeszcze raz przypomnieć swe dzieje
Tylko że Ona nikogo nie wzruszy
Nikt nie chce wiedzieć skąd się wzięła
Nic nie powie, choćby chciała
Wie gdzie skończy
Swój ostatni rejs ku wieczności
Na śmietniku

[Espena_Sway]

pamiętam Twój wiersz o deszczu, który muszę stwierdzić, że był lepszy od tego.
zawsze tylko nurtuje mnie pytanie, dlaczego prawie wszyscy piszą o róży ? rozumiem, to piękny kwiat, w dodatku miłości i takie tam . ale przecież jest tyle innych, wspaniałych jak orchidea, aster, lilia itp.

co do samego wierszydła, to niestety zbyt wiele patosu, choć jest kilka ciekawych momentów. może uda mi się trochę pokombinować :)

*****


tysiące stóp poniżej wzroku
na dnie jak wrak
niekoniecznie Titanica
odkryty na nowo

w kącie pokoju
wydobyta
z zakurzonej podłogi
próbuje zapomnieć

pewnie skończy
jak inne
na śmietniku

*****

taka moja propozycja, skrócić; bo w sumie przetwarza podobny motyw, małe literki na początku i usunąć patos. a popos tytułu, to powinien przyciągać a w tym wierszu, już każdy wie, że jest o róży. to tak na przyszłość.

pozdrawiam serdecznie i życzę wielu sukcesów Espena Sway :)