przeszkłody

[Anna Kowalczyk]

źle jest witać się z wycieraczką
lepiej już na Oude Zijde zachłysnąć się
widokiem czerwonych latarni



mówimy tym samym językiem
zahaczając przydrożnie o taniec w stogu
nie siana nitek nasiona igieł

lustrzenia w tym zejściu uwypuklają się same

nie ma zaślubin oddźwięcznych łańcuchów
moja imienniczka Anna biega w za dużych butach
kolorowe paski pieczętują chodzenie po
druga strona baumwolle wyszywa przekleństwa
umierasz jak kamień w panoramie topielca

rozmowa z politowanie przełamanego orzecha ubywa

na głowie okład z wyłamu o pozycje zdania
pozbierać rozbierać zabierać sponiewierać szykiem
każdy chce demonstrować wieżowce IQ
chyba tylko rytm kroków gwałci się gdzieś
i tak pozostaję sobą w momentach odsłon teatru wyuczonego aktu