Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wielkie czarne źrenice aż po zawrót głowy
i już cały w płomieniach w powietrzu morowym
pocałunek każdy to wilcza jagoda
spojrzenie dotyk słowa i oddech jej - jady

ale piękna więc idziesz w szaleństwo
w olśnienie w czarne światło przepaści
i w straszne pragnienie Atropa na spieczone
twoje wargi położy gorejący węgiel

z samego dna Inferna i syknie - kochanie
ja sypiam tylko z czartem więc wstąp
do otchłani i serce zostaw w kącie
na kosz na spluwaczkę Atropa cię odnajdzie

poprowadzi do ślubu na smyczy przy nahajce
i każe ci przeklinać godzinę spotkania
a potem w twe rozwarte i wystygłe oczy
Atropa rzuci bezwstyd z pierwszym lepszym gachem


------------------------------------------------------
od autora: atropa - atropa belladonna, pokrzyk wilcza jagoda - roślina lecznicza i trująca

Opublikowano

Sokratex.; dziękuję za wgląd i refleksję, to są właśnie te tematy. I tu uwaga - nie da się tak pisać na poważne, stąd tyle tu przesady. Przyjąłem opcję kabaretowego dystansu, aby zbudować dramę, po napisaniu której sam w sobie uśmiałem się setnie. Kulisy naszych warsztatów pełne są niespodzianek.

Opublikowano

Sokratex.; tak, piękna pani - bo w. XVI w damy zażywały wyciągi z tego ziela, powodujące rozszerzanie się źrenic, a i dziś uprawia się dla atropiny stosowanej w okulistyce...Damy do dziś takie same - dla osiągnięcia urody / swoiście pojmowanej/ trują się nadal, choć czym innym.

Messalin N.; - byłeś bardzo głodny wrażeń, a nagorsze z nich to trójwidzenie i paskudna suchość w ustach...jać to próbowałem ale mając świadomość ryzyka. W końcu w Instytucie Roślin i Przetworów Zielarskich w POZNANIU na ul. Liebelta zaliczyłem egzamin z ziołolecznictwa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Profesor Zakrzeńska pożegnała dziewczynę, ale ta była już prawie za drzwiami. W pociągu Karolina wyjęła książkę, ale nie mogła się skupić na czytaniu. Tym bardziej, że dwaj współpasażerowie głośno komentowali nowe doniesienia ze Stanów Zjednoczonych. Prezydent Ronald Reagan właśnie złagodził sankcje gospodarcze wobec Polski. Pierwszy z mężczyzn twierdził, że to dzięki wizycie papieża. Drugi natomiast upierał się, że to przez zniesienie stanu wojennego. Dziewczyna niechcący musiała słuchać tej dyskusji. Ale gdy pociąg zbliżał się do celu, wróciła myślami do wizyty na plebanii. Targały nią ambiwalentne uczucia. Z jednej strony cieszyła się, że uzyska dostęp do źródeł, ale z drugiej - zaczęła się coraz bardziej obawiać pastora i wizyty w obcym dla niej wyznaniowo świecie. Była coraz bardziej zestresowana. Ciągle tłumaczyła sobie, że przecież jej tam „nie zjedzą”, może nie będzie traktowana jako intruz? Wysiadła na stacji i skierowała się w kierunku parkowych alejek. Po pięciu minutach zobaczyła okazały budynek. „To pewnie plebania”, pomyślała z bijącym coraz szybciej sercem. Z daleka widziała poniemiecki, o ciekawej architekturze gmach, pomalowany na jasnozielony kolor. W miarę zbliżania się coraz wyraźniej słyszała jakiś harmider i podniesione głosy. Pokaźna grupa kobiet i mężczyzn stała przed wejściem do domu pastora, tak jak przed sklepem w czasie „wyrzucania towaru”. Karolina zupełnie nie spodziewała się takiego widoku. Zaczęła, przepraszając wszystkich, przeciskać się do drzwi frontowych. - Halo, a gdzie się to panienka pcha?! Co nie widzi kolejki?! A zapisana jest?! – gardłowała jakaś kobieta trzymająca kartkę papieru. - O! To już obcy tu przyjeżdżają po dary. U nas w Polecku jest dużo potrzebujących! - odezwał się starszy mężczyzna.
    • @Jacek_SuchowiczDziękuję! Bardzo fajnie wyszło. :)
    • @Naram-sin Z tą różnicą, że chirurg tnie, żeby naprawić. Poeta tnie, żeby odsłonić. I nie każda rana ma być „estetyczna”. Czasem musi być brutalna, nieprecyzyjna, rozedrgana — bo taka jest prawda, którą wydobywa. Jeśli poezję sprowadzasz do skuteczności narzędzia, to może i potrafisz rozpoznać dobry lancet — ale nie poczujesz, co dzieje się pod skórą. A dla mnie to tam — właśnie tam — zaczyna się literatura. Możemy się różnić w podejściu. Ale nie myl chirurgii z krzykiem serca. To nie sala operacyjna. To krwawiąca dusza. @Naram-sin pisz śmiało co chcesz ale ja..... bo jadę samochodem 
    • @Naram-sin Dobrze, ale i tak nie bardzo wiem, która :)
    • Dwa koguty na jednym podwórku - ale oba mają piękne kolorowe pióra. Wychodzę, bo nie cierpię piór :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...