Olszewiec - roku 1941 bezkrólewia.

[Messalin_Nagietka]

króla nie było choć olchy przy drodze
nosiło jakby kto poruszał nimi
może i same gdy na jednej nodze
stać im w chłód nocy czasem się przyczyni
już drugi rok i nie ma końca wojny
lecz chłop przy wozie i konie – spokojni

bo spod rzuconych na wóz ciepłych kciuków
gdzie brodę mrozu strzyże byle oddech
matka do dziecka szepcze – nie wyszukuj
gwiazdy swej jeszcze chociaż życie podłe
wtem coś błysnęło i walnęło z dala
aż olchy zmilkły i cisza nastała

w pobliskiej rzece książęcy rogalik
matka synowi z wozu pokazuje
luli maleńki dorośniesz azali
będziesz powoził jak szlachetni wuje
co olch i Niemca i żadnego strachu
a chłop jej na to – aż, ty mnie nie rachuj

bo dziecię same fach sobie dobierze
i jak te olchy oby nie skończyło
na nic mu teraz jakieś tam pacierze
kiedy listopad chrzęści mroczną piłą
i wiórów z lufy czy kolby nie lepsi
choć bogu grzechem czas wyjechać ze wsi

bo z rana tutaj na płoty i strzechy
prócz mrozu Niemce wejdą strojni w ognie
a płomień pójdzie od dechy do dechy
i co los spisał zajmie, porwie, pognie
i takie zajdzie we wsi bezkrólewie
że kto przeżyje spamięta Olszewiec

a nam uchodzić przez stwardniałe torfy
gdzie wróg się boi wetknąć choćby nosa
ściną mu lód i gałązeczki olchy
i myśl co nosi jak olszowa kosa
i ścieżką z wozu drzewami obtula
szumiącą dundlą – nie było tu króla!

----------------------------------------------
od autora:

Olszewiec - wieś spod Przasnysza,
na drodze wijącej się tu zakolem Węgierki

co do wiersza - opowieść bliska mi i prawie prawdziwa,
troszkę ozdobiona

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zwykle pięknie: po prostu, po polsku. Brawo!

dziękuję Sokratexie
z ukłonikiem i pozdrówką MN