Szklanka

[majkajastrzebska]

Ciemność, która nawet nie zbyt dawno
Ciemnością najciemniejszą była
Jasnością stała się niewyobrażalną
Dla mnie jeszcze kilka dni temu.

Szklanka, będąca kiedyś pusta do połowy,
Teraz do połowy pełna jest
Pewności siebie, wiary we własne możliwości i siły.

Zło, które niedawno było dla mnie
Złem najokrutniejszym,
Zmieniło się w ziarno nadziei.
Nadziei, że zło do mnie nie dotrze.
I nie oplecie mi serca swoimi pędami.

Bo ktoś kazał mi być optymistką,
Którą od lat nie byłam,
A zostałam nią z dnia na dzień.

Ze zdziwieniem odkryłam,
Że to było łatwe,
Zbyt łatwe…

Z ciemności wyszłam w cień,
Bo jasności się jeszcze boję.

Zło, które zmieniłam w ziarno nadziei,
Chyba tak naprawdę jest ziarenkiem podejrzeń.

A szklanka?
No cóż, niech zostanie do połowy pełna,
Bo trudno jest mi filozofować i wymyślać nowe teorie
(zwłaszcza optymistyczne)

Ale może i to niedługo się zmieni.