Bombardowanie cząsteczkowe

[ewan_mcteagle]

Uśmiech zatracił swe kontury słysząc
„ale” w każdej myśli. Elektryczna łasica czai się
w kieszeni, niczym urzędnik niższego szczebla
przełącza język na hebrajski. Chmury przytulają się
do siebie. Zaczyna padać wraz z upływem godzin

powinieneś mówić wyraźniej, ale myśli odbijają się
od pulsu, niczym muzyka. Piszesz genialne
wiersze, a jąkasz się na widok pierwszej lepszej
szatynki w tłumie brunetek. Jesteś dłużej martwy

niż żywy. Muchy jeszcze wrócą, ale zapach już przepadł.
Potrzebujesz spokoju tylko, że kiedyś szlag cię trafiał
na samo wspomnienie zwietrzałego polityka. Teraz
musiałeś pomyśleć o niej 5, 6 razy nim wreszcie dostałeś
zawału.