zasady - sam komentarz
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Triengel 122
Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno
Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno
Potencjał swój pełny odkryłem
Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem
Konsekwencje może i będą duże,
Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze?
W domku opuszczonym się zaszyję
I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję.
*********
Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim
Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki
Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili
Często mnie do czerwoności bili
Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść
Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć.
Rówieśnicy wcale lepsi nie byli,
Do różnych czynów się odważyli,
Nigdzie bezpiecznie się nie czułem,
Dla nauczycieli byłem chyba duchem,
Prośby i skargi moje zostały zignorowane,
Mieli na mnie totalnie wyjebane,
I co, czy jakoś na to zareagowałem?
Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem.
Lata mijały, a ja wciąż taki sam
Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam
W świat dorosłych wdrążyć się chciałem
Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem
Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć
Myśli złych natłok na bok zepchnąć.
W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili,
Jedynie sprzątania i mycia nauczyli
Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem
Chyba to nie dla mnie - pomyślałem
Szkoda jednak tak szybko było się poddać,
W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać.
Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd
Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd
Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni
Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli
Bez wahania szefa mojego zastrzelili,
Resztę pracowników śmiertelnie pobili
Ja ukryłem się w jednej z szafek
Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk.
Moje najgorsze obawy się spełniły
Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły
Drzwiczki raptownie otworzyli
Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli
Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem
Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem...
Ocknąłem się po dłuższym czasie,
Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie
Otumaniony przez chwilę byłem
Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem.
Głowa mnie bolała jak cholera
Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda
W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał,
Ale los najwyraźniej inne plany miał.
Udało mi się w końcu wstać
Trochę ciężko mi było równowagę złapać
Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie
Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie
Po chwili ruszyłem przed siebie
Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie
Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali
Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali...
Nie miałem pojęcia jak zareagować
Tak szczerze, to chciało mi śmiać,
Widok tych wszystkich trupów
Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów,
Przecież ten jeden gość pod wpływem
Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem
A teraz leżał na ziemi martwy
I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany.
Od tego momentu inaczej się czuję,
Morderstwami się strasznie lubuję,
Nikomu tego nie mówiłem,
W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem,
Dziwną przyjemność mi to sprawiło
I to uczucie w pamięci utkwiło,
Zabrzmi to wręcz niepokojąco
Myślenie o tym, działa na mnie kojąco.
Rodzice całe życie mnie bili,
Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili,
W własnym domu bezpiecznie się nie czułem
Z lękami się codziennie budziłem
Siniaki miałem praktycznie na całym ciele,
Tego całego gówna było jeszcze wiele,
Ale powiedziałem temu dość,
Niech sprawiedliwości stanie się zadość!
Obudziło się we mnie dzikie zwierzę,
A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę,
Matka i ojciec
Ogólnie to nie jest dokończone, pytam się was - czytelników, czy póki co ma to sens co pisze, wiele mam do poprawki, coś Chce jeszcze dodać, także na matka i ojciec się to nie skończy, ale chciałbym poznać waszą opinię co o tym wstępnie sądzicie, czy składniowo ma to sens itd
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 60 odpowiedzi
- 933 wyświetleń
-
człowiek pies 1 2 3
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- człowiek
- współczesność
- (i 3 więcej)
- 41 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 506 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 526 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 582 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Wewnętrzny Odgłos · Opublikowano
@Alicja_Wysocka Tematyka wiersza porusza bardzo wzniosłe treści. Mówi on o sensie życia, o problemie materializmu, wojnach, konfliktach, dbaniu o planetę i życiu po śmierci. Uważam, że to adekwatne treści do stosowania wspomnianych zaimków, ale tym samym dziękuję za konstruktywną krytykę, zawsze biorę ją sobie do serca. Pozdrawiam. -
Przez Triengel · Opublikowano
Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno Potencjał swój pełny odkryłem Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem Konsekwencje może i będą duże, Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze? W domku opuszczonym się zaszyję I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję. ********* Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili Często mnie do czerwoności bili Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć. Rówieśnicy wcale lepsi nie byli, Do różnych czynów się odważyli, Nigdzie bezpiecznie się nie czułem, Dla nauczycieli byłem chyba duchem, Prośby i skargi moje zostały zignorowane, Mieli na mnie totalnie wyjebane, I co, czy jakoś na to zareagowałem? Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem. Lata mijały, a ja wciąż taki sam Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam W świat dorosłych wdrążyć się chciałem Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć Myśli złych natłok na bok zepchnąć. W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili, Jedynie sprzątania i mycia nauczyli Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem Chyba to nie dla mnie - pomyślałem Szkoda jednak tak szybko było się poddać, W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać. Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli Bez wahania szefa mojego zastrzelili, Resztę pracowników śmiertelnie pobili Ja ukryłem się w jednej z szafek Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk. Moje najgorsze obawy się spełniły Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły Drzwiczki raptownie otworzyli Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem... Ocknąłem się po dłuższym czasie, Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie Otumaniony przez chwilę byłem Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem. Głowa mnie bolała jak cholera Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał, Ale los najwyraźniej inne plany miał. Udało mi się w końcu wstać Trochę ciężko mi było równowagę złapać Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie Po chwili ruszyłem przed siebie Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali... Nie miałem pojęcia jak zareagować Tak szczerze, to chciało mi śmiać, Widok tych wszystkich trupów Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów, Przecież ten jeden gość pod wpływem Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem A teraz leżał na ziemi martwy I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany. Od tego momentu inaczej się czuję, Morderstwami się strasznie lubuję, Nikomu tego nie mówiłem, W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem, Dziwną przyjemność mi to sprawiło I to uczucie w pamięci utkwiło, Zabrzmi to wręcz niepokojąco Myślenie o tym, działa na mnie kojąco. Rodzice całe życie mnie bili, Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili, W własnym domu bezpiecznie się nie czułem Z lękami się codziennie budziłem Siniaki miałem praktycznie na całym ciele, Tego całego gówna było jeszcze wiele, Ale powiedziałem temu dość, Niech sprawiedliwości stanie się zadość! Obudziło się we mnie dzikie zwierzę, A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę, Matka i ojciec Ogólnie to nie jest dokończone, pytam się was - czytelników, czy póki co ma to sens co pisze, wiele mam do poprawki, coś Chce jeszcze dodać, także na matka i ojciec się to nie skończy, ale chciałbym poznać waszą opinię co o tym wstępnie sądzicie, czy składniowo ma to sens itd -
Przez Leszczym · Opublikowano
Temperatura globalna wzrosła o kilka stopni i jest szaleństwo. Zdaje się zresztą prawdziwe, choć media lubią obraz przekrzywić całkiem dosadnie, bo to się im klika, wybornie nawet. Jakaż to głęboka prawda o człowieku. Trudno nawet o głębszą. Ot, jak zawsze nerwy w postronki przy dużym nienawyknięciu. Zdaje się nie ma czegoś takiego, a może jest, ale tylko w filmach za bardzo sensacyjnych i w Marvelu, jak nerwy ze stali. Kilka lat temu ujebali i obsrali ładnych kilku sygnalistów, mnie na pewno, a cóż tylko problem dalej został. Bo pozostał pięknie nierozwiązany. Koncertowo wręcz. Sygnaliści zostali wysłuchani. Co poniektórych powiązano z tym, czy owym, bo wiadomo, że nikt tutaj nie jest czystym aż do przesady. Sumienie tutaj każdego w ten, czy inny sposób gryzie. Było im wygodnie tych co okazali się czystymi okrzyknąć krypto świętymi. Jakaż to ładna jest historia, ujmująca pocztówka z kraju rosnącej rozpaczy gdzie mają miejsce (czemu nie przeczę) sprawy duchowe, ale zupełnie innej niż systemowa natury.. Cóż, aż za bardzo nawet. Wzięli sobie nawet coś z ich (naszych) teczek, a te napuchły do rozmiarów i z całą pewnością nikt ich do niszczarek nie skieruje. Są chociażby niemałą lekcją historii i wiedzy o człowieku. Co poniektóre ustawicznie są w czytaniu. Rzecz jasna wzięli, przepraszam z pełną premedytacją ukradli, gorzej nawet, bo wytorturowali tylko to co było im wygodne wziąć, a może nawet w pełni umyślnie wszystko to co i tak pomóc nie może. Zdaje się zresztą najbardziej uwielbili sobie te koncepcje, które z całą pewnością zaszkodzą. Te są lotne i chodliwe najbardziej. I jest też w tym ciekawa osobliwość, bo nety mamy oczywiście również pod obserwacją, a im bardziej mnie weźmie złość i przypominają mi się te oczywistości tym bardziej zaraz nie mam netu. Trzeba być do entej potęgi naiwnym żeby wierzyć, że takie sprawy dzieją się przypadkowo. Otóż nie. Coraz lepiej widzą, że są trupią, zblatowaną zgrają i trudniej im się już uśmiechać do luster. A wózeczek, no cóż, taka trochę od jakiegoś czasu równia pochyła w dół. Syf dalej został syfem. W kraju każdy ponad każdym mają jeszcze do nas, w tym mnie, nieustającą pretensję, że w ogóle raczyliśmy im to wytknąć. Krótko mówiąc, że to my jesteśmy winni i to my prowodyrowie. Dodatkowo coraz bardziej machają rączkami i nóżkami żeby nas, tak nas, w pierwszej kolejce wysłać na front. Militarny tym razem (spoko byłem już na kilku frontach, ot sobie poćwiczę pięści i nogi, może nawet schudnę). Cóż, ślę moc pozdrowień karnej kompanii sygnalistycznej, której sam - trochę przez przypadek - stałem się nie wiem może nawet honorowym członkiem. Właściwie wzgląd na powyższe jest dla mnie wręcz zaszczytem. Lubiłem z historii opowieści o Michale Drzymale. No naprawdę aż dziwne. W sumie żałuję, że za mało im nakłamałem (to jest mój największy grzech sumienia, będę w tym zakresie pracował nad sobą, w dodatku ustawicznie, choć tylko w miarę możliwości, bo tylko by ich ucieszyła moja pracowita zajadłość na amen). Nie wyglądało wcale w dzieciństwie, że stać mnie będzie na coś podobnego. Owszem, miałem zadatki na lisie sprawy, ale doprawdy nie sądziłem wówczas, że to ja im się będę stawiał. To w gruncie rzeczy jest aż zabawne, bo z natury jestem przecież nawet konformistą :)) System przerobił konformistę w antysystemowca, co notabene jest dość ciekawym zrządzeniem całego, długiego i wielostronicowego ciągu przypadków :)) Warszawa – Stegny, 13.11.2024r. -
Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
A tego nie wyczaiłem.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Ale teraz widzę, że w miłości jesze łoś stoi jak wół. Dzięki.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się