Widok

[Catherina]

Promień porannego Słońca
Podniósł skute powieki.
Uśmiech na stwardniałej twarzy
Namalował wszechobecny szron.
Rozprostowałam zmarznięte palce,
Lód kruchy trzeszczał głucho.
Śpiewał gdzieś echem
Płomienny ptak Wczoraj.
Serce drżało z zimnego strachu
W kryształowej klatce zapomnienia.
Białą kreską pęknięcie
Na suficie zaznaczyło się.
Mały, srebrny pajączek
We wnętrzu mrozu skrył się.
Tak bardzo chcieliśmy żyć,
My, umarli w świecie
Prostych, zwyczajnych słów.

01.10.2005

[kbrio]

Jak dla mnie poczatek nie jest wierszem. Taki jakis niewiem. Bardziej do jakiegos opowiadania by pasował.

[Espena_Sway]

Catherino, Twój wiersz ma coś w sobie; czuję jakieś przesłanie, jednak mam zastrzeżenia co do formy.

taki mój mix
..........

promień porannego
podniósł skute
powieki i uśmiech
na stwardniałej twarzy
namalował szron

rozprostowałam zmarznięte
palce lód kruchy trzeszczał
głucho echem
płomienny ptak wczoraj
serce drżało w kryształowej
klatce białą kreską
zaznaczyło się

wciąż mieliśmy chęć życia
umarli w świecie zwyczajnych słów

...........

przemyśl, popraw to może być ciekawy wiersz

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)