Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tam gdzie wzrok nie sięga
gdzie rozpościera skrzydła
nocy potęga
krzyku niemego wołania i blaski
zataczają koła
wirują trzaski
kałużami pustki płynie z serca krew
co mogło być bliskim
zbyt daleko jest
tam gdzie ptaki szepczą
o logice działań
wciąż uczucia depczą
ludzie - strach jak kamień
usta wiążę wzrok sznuruje
by nie robić nigdy
czego się żałuje....

zabierz mnie w krainę snów
zamglonych dni pełnych wolności
ten jeden raz obiecaj znów
nie będziesz znikać wśród Ciemności....

zostań....wśród mych tysięcy burz...
i nie mów nigdy..." idę już..."


make me want to...
hold me ...
i ll be....
sacrifice.

Opublikowano

ekhym, kolega mierzy sie niewiarygodnie wysoko ;]. radze zabrać manatki z poezji zaawansowanej, to co pan tworzy to imitacja wielkej poezji. patos, słowa typu 'mrok', 'skrzydła', 'ciemność'. nie pisz o upragnionej kobbiecie która odeszła i ukazuje sie tylko w snach. spuść z tonu, nie bierz tej poezji za rogi bo ona już cie dawno zgniotła kopytami, wstrzymaj sie i zacznij od początku. do poezji trzeba czasu, to nie jest tak że jeśli napiszesz jeden wg ciebie wzniosły wiersz to jesteś mistrzem ;], tutaj amatorszczyzna świeci jak latarka. wejdź na warsztat i przecztaj 'zanim dodasz wiersz przeczytaj'. narazie radze stąd szybko zwiać zanim ONI przyjdą tu i wyśmieją twoją twórczość.
pozdrawiam

Opublikowano

Proszę poczytać wątek na Forum dyskusyjnym o błędach początkujących - wiersz spełnia chyba 99% podanych tam uwag, czego nie należy.
To jest dział dla piszących trochę lepiej - proszę postarać się to zrozumieć, może wtedy jakaś praca, jakieś postępy ;)
pzdr. b
PS. Moderacjo, bądź łaskawa, ale znajdź temu utworowi lepsze miejsce ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Niemoc przeokrutna dręczy serce moje Patrząc na Twe płótna na rysunków zwoje Oczy nadwyrężam i litery składam Cóż Tyś chciał przekazać i na płótnach zawarł. Stwory kolorowe błagają o życie Farby oblekają kształty przeobficie Pozy poronione budzą mnie o brzasku Jakby ktoś włosami otarł je na piasku. Precz majaczę cicho lesie wykrzywiony Daj odpocząć głowie niech nie biją dzwony Uszu nie rozrywa posępna muzyka Co nie daje zasnąć i mą głową tyka. Każe mi bezwiednie iść przed dzieła Twoje I oddychać nimi i oglądać znoje Czemu mnie tak dręczysz diable rosochaty Wróć na połoniny w zakopiańskie chaty. Nie zaznam spokoju przy „Tworzeniu Świata” Przy „Rąbaniu Lasu” spazmatycznych czatach W pozornym chaosie groteskowe gesty Fantasmagoryczne demoniczne treści. Oczy me zamykam a tam znów projekcja Twoje zdjęcia pędzą niczym moc złowieszcza Na kolana padam a głowa już myli Co dziś było prawdą co pokusą chwili.   "wiersz powstał na początku lat osiemdziesiątych"
    • jeszcze nieraz gdy się namyślisz by narysować oczy usta obiekt zaniknie jak duch nieczysty w realu i na papierze - pustka   i może warto ciut poczekać pierwej oswoić jak książę lisa by nie prysnęło co spadło z nieba chciało być razem jeszcze dzisiaj :))  
    • ..trudno, awangarda zawsze ma najtrudniej.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pzdr..
    • @beta_b bardzo optymistyczny wiersz o lekkości i lekkim piórem napisany. Szczery podziw Pozdrawiam serdecznie Kredens 
    • @Naram-sin Do pisania wierszy trzeba fantazji. Do pisania komentarzy również. Bo jedno i drugie to sztuka. Po pierwsze, i po ostatnie… chodzi o wyczucie emocji. Gdy czytasz czyjś tekst, dobrze jest na chwilę odłożyć na bok swoje „mam prawo do opinii” i zapytać siebie: ile krytyki mogę wcisnąć z tak zwanego buta, zanim zniszczę coś więcej niż tylko słowa? Treści, które czytasz, to nie tylko forma. To żywi ludzie ze swoją historią, czasem bardzo osobistą. Czasem pisaną nocą, ze ściśniętym gardłem. A z takimi rzeczami trzeba ostrożnie.   Pouczanie a nauczanie - różnica subtelna, ale kluczowa. To pierwsze wywołuje opór, to drugie buduje most. Krytykowanie a sugerowanie -  tu też detale robią różnicę. Jedno zostawia ślad, drugie daje kierunek.   Komentarz to nie miejsce na dominację. To zaproszenie do rozmowy. Jeśli tak bardzo chcesz się wypowiedzieć... powiedz coś, co nie rani. A jeśli musisz coś skrytykować - zrób to z klasą, nie bezlitośnie. Uważam, że posiadasz wiedzę i wielu dzięki Tobie może rozwinąć swój talent, jednak kwestia polega na tym, że chyba za mocno zafiksowało się Twoje ego, że tak powiem.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...