Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dałeś mi ...

Justyna Piórkowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Justyna Piórkowska

Justyna Piórkowska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dałeś mi nowy świt okryty nadzieją
podszyty zakłamaniem
a ja wierzyłam
pozwalałam sobie wmawiać słowa obce
dałeś mi lekcję życia
niechcianą podróż i stan
wszytko co ceniłam -
umarło w listopadzie
cmentarny bruk wsysa moje ciało
dałeś mi tak wiele
dałeś mi tak mało
...

Tomasz Pietrzak

Tomasz Pietrzak

Opublikowano
Opublikowano

mam wrażenia jakby autorka, już w pierwszych wersach starała się wiele nam przekazać:

dałeś mi nowy świt okryty nadzieją
podszyty zakłamaniem

ok, kontrast, czerń - biel, ale ja tego nie kupuję, mówisz wiele i nic, przez co już na samym początku coś nie iskrzy, potem jest już tak samo monotonnie i jednostajnie, do tego wkradła się mała inwersja i trochę za dużo powtórzeń, choć może one potęgują jakiś żal...

...ogólnie: nie porwało, temat ujęty zbyt szabonowo.

pozdrawiam
i życzę lepszych na przyszłość
Tomek

Adam A

Adam A

Opublikowano
Opublikowano

Nie wiem dlaczego, ale skojarzyło mi się jakoś z tym "wyższych lotów" hitem Moniki Brodki "Miałeś być przy niej" (którą poznałem w dość nietypowej sytuacji, bo mój znajomy śpiewa ją co lekcje fizyki, wspólnemu znajomemu ;)
Pisz dalej. Pracuj. Czytaj.

Pozdrawiam

51fu

51fu

Opublikowano
Opublikowano
cmentarny bruk wsysa moje ciało
dałeś mi tak wiele
dałeś mi tak mało — Matko Boska! I jeszcze te kropeczki na koniec!

Trenuj dużo, bo jak na razie poezji trudno tu się doszukać. Pozdrawiam. // 51

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Lisa

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Berenice, autorce wiersza "Malarz i ona"   Paweł kończył portret młodej kobiety. Malował go już ponad tydzień. Robił to, jak zwykle, na zamówienie. Portret, który miał być urodzinowym prezentem, zamówił mąż kobiety, starszy od niej, zamożny dyrektor fi lii zagranicznego banku. Pomimo komercyjnego charakteru zamówienia, Paweł wkładał wszystkie swoje umiejętności w to, aby końcowy efekt stał się arcydziełem malarskiej sztuki. Siedząca przed nim kobieta była ładna, miała inteligentną, pociągłą twarz. Zgodnie z sugestią malarza pozowała do portretu sama, zamiast, jak czyni to wiele innych osób, zwyczajnie przynieść swoje zdjęcie. W trakcie pracy poznawali się coraz lepiej. Przez kilka dni siedzenia przed malarzem kobieta mówiła o sobie, o swoim życiu prywatnym, pracy, mężu. Każdego dnia, po kilkugodzinnym pozowaniu oglądała postępy w pracy artysty. Nie wyrażała przy tym żadnych uwag. Umawiali się na dzień następny i żegnali. Tego dnia wszystko potoczyło się zupełnie inaczej. Kobieta stanęła za sztalugami, spojrzała na niegotowy jeszcze portret i wpatrywała się w niego przez chwilę. – Musisz coś zmienić – powiedziała do malarza. – Portret jeszcze nie jest skończony – odparł. – Nie o to chodzi. Jestem inna, niż mnie namalowałeś. – To znaczy…? Kobieta spojrzała na Pawła. – Jak mnie malujesz, musisz wiedzieć, że myślę tylko o jednym. – O czym? – Że chcę się z tobą kochać. Kobieta zbliżyła się do mężczyzny i pocałowała go w usta. Objęła go, a następnie rozpięła górny guzik koszuli, a potem następny i jeszcze jeden. Po chwili znaleźli się na kanapie, a Paweł, patrząc na twarz leżącej i uśmiechającej się do niego kobiety, mógł dojść do wniosku, że malowany portret istotnie nie oddaje tego, kim jest w rzeczywistości. Kilka dni później oddawał ukończony portret kobiety jej mężowi. Miał mieszane uczucia. Żaden malowany obraz nie był nawet w części tak udany, jak właśnie ten. Najbardziej podobał mu się sam, lekko widoczny, uśmiech. Z każdego miejsca wydawał się inny. Odnosił wrażenie, że zarówno wzrok, jak i uśmiech skierowane są tylko do niego. Mąż patrzył na portret żony z uznaniem. Zamówione dzieło podobało mu się, tak jak podobała mu się jego kobieta. Malarz dobrze uchwycił wszystkie cechy zarówno fizjognomii, jak i charakteru malowanej osoby. Zadowolony wyjął z portfela umówioną kwotę i wręczył ją artyście. Ten zapakował gotowy obraz i przekazał go nowemu właścicielowi. Pawłowi nie było żal oddawać swojego najbardziej udanego dzieła. Wiedział, że będzie jeszcze nie raz je widzieć, podobnie jak jego właścicielkę.   /Gwałt w Nowym Jorku i inne opowiadania/
    • Marek.zak1
      Malarz i Ona

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Ciekawy temat malarza i malowanej kobiety. Subtelny dialog emocji, bo obraz to nie tylko ciało, ale próba sięgnięcia głębiej. Napisałem króciutkie opowiadanko "Lisa", dokładnie o tym, ale takie męskim okiem, z większa dawką erotyzmu, zresztą znasz mój styl:). Pozdrowionka 
    • Alicja_Wysocka
      Bóg stworzył

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @iwonaromaNo nic innego, prócz uśmiechu,  a głuptasku mnie rozczuliło :)
    • Alicja_Wysocka
      Malarz i Ona

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97  Namalowałaś ciszę, w której widać myśl i zapach - delikatne, prawdziwe, wymykające się ramie :)
    • viola arvensis
      Dystopia Jutra

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      To wszystko jest mniej skomplikowane niż sie niektórym wydaje.  Warto szukać u źródła.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...