w ten ciepły deszcz

[Messalin_Nagietka]

w ten ciepły deszcz jak w bramę wchodzę,
jak z pieśni w pieśń – w marzenia,
za bramą też chmurne powodzie,
wyobrażenia,
jest zamek wśród spiczastych szczytów,
stamtąd ten chłód, już czuję,
wspinam się by doświadczyć mitu,
wiatr w oczy kłuje,

już murów biel, już ręką sięgam,
tak wpośród drżeń, w chwiejności,
staczam się w dół, jak niedołęga
obijam kości,
lecz drugi raz chcę celu sięgnąć,
gdy pęka wraz skorupa,
cóż to za pech – cóż to za bielmo,
na miarę trupa?

ten ciepły deszcz jest wyobraźnią,
jak z pieśni w pieśń, bez głowy,
śni się i wpół - bawiąc i drażniąc,
próżny w nim pobyt,
w ten ciepły deszcz, jak z bram podwoi,
wynoszę wieść podstępem,
człowiek nie wół, woła się boi
naści absurdu puentę.