Że nie wolno strzelać do niewygasłych gwiazd

[Vanaheim]

kluczenie pomiędzy zwyrodniałymi strumykami
nigdy nie wydawało się złym rozwiązaniem
drzewa jasno świeciły

jaskółki kołowały nad otwartymi oknami
zdziecinniałe anteny
pochylały się w stronę rozebranych żaluzji
rośliny na parapetach chowały się
w skamieniałych rurociągach

powiązując te wszystkie wyliniałe prawdy
musieliśmy do tego dojść

teraz ściany rozpryskują się coraz ciszej
z policzkami falującymi od kurzu
gwiazdy spadają z większą złośliwością
w melodię potrącanych przypadków

[Espena_Sway]

ciekawy wiersz, w niebanalny sposób przemawia do mnie. 'w melodię potrącanych przypadków' - tak to najbardziej pasuje do mojej obecnej sytuacji... +

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)