Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

alienujemy się tak samo

Patryk_Nikodem
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Patryk_Nikodem

Patryk_Nikodem

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

to miasto żyje na milion sposobów
równie szarych co ludzkie twarze
po jesiennym zachodzie słońca

na deszczowych przystankach
wpatrzeni pulsującym wzrokiem szyb
umieramy miłość zostawiając w tyle

wieczorami gdzieś pod ziemią
oszukujemy siebie patrząc na chmury
a boga wkładamy pod język

nocami jesteśmy już nieobecni
blisko zapominając o zapachu rąk
nie chcemy wracać

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Piotr Sanocki

Piotr Sanocki

Opublikowano
Opublikowano

"to miasto żyje na milion sposobów
równie szarych co ludzkie twarze po jesiennym zachodzie słońca"
Niepotrzebnie wtrącasz tak dosłownie tą jesień. "Szarość" można zmetaforyzować. "Jesień" zastąpić epitetem.

"na deszczowych przystankach
wpatrzeni pulsującym wzrokiem szyb
umieramy miłość zostawiając w tyle"
"wieczorami gdzieś pod ziemią
oszukujemy siebie patrząc na chmury
a boga wkładamy pod język"
"nocami jesteśmy już nieobecni
blisko zapominając o zapachu rąk
nie chcemy wracać"
Ogólnie wiersz ma koncepcję, lecz do końca jej nie zużywa. Mam wrażenie, że w zbyt wielkim stopniu poświęcasz uwagę jesieni. Jeśli jesień ma być tłem (bo widzę, że wiersz ma drugie dno), to przydałoby się stonować tą nostalgię i szarość. A obraz stałby sie wyraźniejszy i łatwiej byłoby się na nim skupić. A tak wszystko przyćmiewa brzydka jesienna szaruga :)

Pozdrawiam serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gizel-la
      Na skraju lata

      Przez Gizel-la · Opublikowano

      @Leszczym bardzo mi miło :) Dziękuję za słówko pod tekstem !
    • Agnieszka Charzyńska
      Nie pytaj

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Nie pytaj o dzieci nieżywe, Płomieniem złocistym oblane, O włosy w rój iskier zmienione I krzyki dotkliwe jak rany.   Nie pytaj o usta spękane I wiatrem kąsane palącym, O płaszczyk wełniany rozdarty, Brutalnie wyrwane warkocze.   Nie pytaj o oddech bolesny Z goryczy zgęstniałej i dymu, Czy była dziewczynka – wesoła, Czy chłopak -  posłusznym był synem.   Nie pytaj, czy tyle lat mieli Co mała Alicja lub Johnny, Kto ile zostawił na świecie Niespełnień  różowo  - zielonych.   I będzie też troska daremna O życia w obłoki porwane, Jak owce wełniste zwycięstwu Na stosie w ofierze składane.     Nie mogłeś uczynić niczego. Rozkazy - to sprawa najświętsza I milkną łzy drobne litości, Gdy łoskot się niesie oręża.   Twe ręce tak wprawne i pewne Otwarły dla wielu śmiertelność. Na ziemi  stos gruzów pozostał, A w chmurach odwaga i wierność.   Dłoń twoja w tej sądu godzinie (Gdzie wina – tam zemsta i chwała) Swym gestem stanowczym i twardym Budowle złociście  odziała.   Wśród nocy ze zgrozy uszytej Złączyły się z hukiem westchnienia I pałac swe chwile ostatnie Z umarłym szpitalem podzielił.   Tak zdarzyć musiało się przecież (To prawo uznane od wieków) Dziejopis się świata nie troszczy O serce i oddech człowieka.   I nie ma tu miejsca na słowa, Mądrości, formuły, teorie. Zwycięzcy od wieków żelazem I ogniem  pisali historię.   Dlatego nie pytaj już więcej. Pytania rzucone nie w porę Wpaść muszą – w bez – znaczeń otchłanie, Jak kamień – w  błękity jeziora.   I żalu trzy płatki spóźnione O zmroku dziś będą daremne, Jak zniczy mrugnięcia nieśmiałe, Te – które roztopią się w ciemność.   Historia raz bywa dramatem, Raz farsą, nowelą, komedią, Ognistym zaś piórem pisana, Ponurą się staje  tragedią.
    • Andrzej_Wojnowski
      Demokracja

      Przez Andrzej_Wojnowski · Opublikowano

      @Marek.zak1   Dokładnie tak. Demokracja i tłumu racja tłum wciąż głupi - wszystko kupi   Pozdr.
    • andrew
      Zakopane. Deptak

      Przez andrew · Opublikowano

      deptakiem  płynie tłum niczym strumień górski różnorodność ludzkich stworzeń  spragnionych bliskości NATURY  a ONA   ONA patrzy z wysokości szczytów  bez cienia pychy zaprasza do siebie  jak przyjaciół  licznie zawitali do świątyni gór  uśmiechy na twarzy radość w sercach  trudno było wyrwać się z domu  na niebie woal błękitu  ozlocony słońcem  idą krokiem zdobywców  każdemu będzie dane  spotkać się z górami oko w oko  są wielcy  podnieśli się z foteli  9.2024 andrew Może i Ty, wystarczy weekend 
    • Leszczym
      Dowód

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @FaLcorN Dziękuję, może zajrzę kiedyś, choć książek mam już dużą kolejkę... Również pozdrawiam i życzę zupełnie tego samego :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...