Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Śmierć tak pięknie łączy
Sen z jawą
Smutek z pragnieniem
Sens z istnieniem
Tak boleśnie dzieli
Parę złączonych rąk
Nadzieje i ufne spojrzenie
Tak pięknie dzieli
Noc i słońca promienie

[sub]Tekst był edytowany przez Yavanne dnia 19-10-2003 13:19.[/sub]

Opublikowano

Masz już piękne myśli, teraz pracuj nad ubraniem ich w równie piękne słowa. Sztuką jest napisać wiersz o Śmierci, nie używając tego słowa. Opisuj przestrzeń wokół, uczucia, które targają p.l. tak by stworzyć atmosferę tego, co chcesz przekazać. 3mam za Ciebie kciuki

Pozdrawiam,
Evelina

Opublikowano

Masz już piękne myśli, teraz pracuj nad ubraniem ich w równie piękne słowa. Sztuką jest napisać wiersz o Śmierci, nie używając tego słowa. Opisuj przestrzeń wokół, uczucia, które targają p.l. tak by stworzyć atmosferę tego, co chcesz przekazać. 3mam za Ciebie kciuki

Pozdrawiam,
Evelina

Opublikowano

Śmierć tak pięknie łączy
Sen z jawą
Smutek z pragnieniem
Sens z istnieniem
boleśnie dzieli
Parę złączonych rąk
Nadzieje i ufne spojrzenie
Tak pięknie dzieli
Noc i słońca promienie

może tak lepiej.
tytuł zły, buntuję się przeciw niemu (osobiście)

zapis ładny. Ale nie zgadzam się, choćby z powodu afirmacji życia. Nikt mi nie powie, że w śmierci jest coś pięknego.
żaden poeta mnie nie przekona. największy. choćby najpiękniej napisał.
pozdrawiam

Opublikowano

Dzięki bardzo-Dotyk, za pomoc, posłuchłam twoich rad i zmieniłam ten wers. TYtuł zostawie jednak ten sam, ponieważ ja jednak dostrzegam w śmierci pewien urok:)) "Tak pięknie dzieli
Noc i słońca promienie" pozdrawiam wszystkich mocno!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To przepiękna zwrotka warta najlepszych poetów ! I ostatnia też złota warta. Gdyby udało się dotrzymać kroku pozostałym ... 
    • @Poezja to życie Dobrze prawisz i rym jest...  
    • @Jacek_Suchowicz Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W koszulce pirackiej i mycce z czaszką, Pochylony nad balią z praniem, Pianę wzbijałem ku niebu – chlup, chlup, Wiosłem szarpałem ocean zbyt spokojny.   Wichry w koszulę łapałem na kiju, Kurs obierałem – ahojj! – wołałem. Ster trzymał mój język, nie ręce, Żagiel inspiracją: tam, gdzie wiatr dmie!   Świat zmierzyłem bez lunety i bez map, Z oceanem biłem się z tupotem i krzykiem. Gwiazdom nie wierzyłem, bo mrugają okiem. Ja wam dam, wy żartownisie, dranie!   Na Nilu mętnym, wezbranym i groźnym, Szczerzyłem kły z krokodylem rozeźlonym. Ocean zamarł, gdy dryfem szedłem – skarpetki prałem, Rekin ludojad nad tonie morskie skoczył i zbladł.   Na prerii mustang czarny jak moje pięty, Ogonem zamiótł mi pod nosem – szast! Wierzgnął, kopytem zabębnił, z nozdrzy prychnął, Oko puścił i w cwał – patataj, patataj!   Na safari gołymi przebierałem piętami – plac, plac! Słoń zatrąbił, nie uciekłem, w miejscu trwałem. W ucho dostał, ot tak – i odstąpił: papam, papam. Został po nim tylko w piasku ślad i swąd.   Lew zaryczał – też nie pękłem, no nie ja! W pierś bębniłem – bim, bam, bom – uciekł w dal. Ciekawskiej żyrafie, mej postury chwata, W oczy zaglądałem – z dumy aż pękałem.   A na kontynencie płaskim i gołym, Jak cerata w domu na stole świątecznym, I strusia na setkę przegoniłem – he, he! Bo o medal z kartofla to był bieg.   Aż tu nagle: buch, trach, jęk – strachem zapachniało! Coś zatrzęsło, coś tu pękło – to nie guma w gaciach... Łup! okrętem zakręciło, bryzg mi wodą w oko, Flagę z masztu zwiało i na tyłku cumowałem.   Po tsunami pranie w błocie legło, Znikły skarby i trofea farbą plakatową malowane, Z lampy Aladyna duch też nawiał – łotr i tchórz, Kieł mamuta poszedł w proch, złoto Inków trafił szlag.   Matka w krzyk „Ola Boga!” – ścierą w plecy chlast! Portki rózgą przetrzepała jak to dywan. Aj, aj, aj, aj! chlip, chlip! to nie jaaaa... Smark, smark, łeee – nawyki to z przedszkola.   Z domku, skrytym w kniejach dębu, ot kontrola lotów. Słyszę łańcuch jak klekoce, rama trzeszczy. Dzwonek – dzyń! błotnik – dryń! szprychy aż pękają. Kłęby kurzu w dali widzę – nie, to nie Indianie.   To nie szeryf z gwiazdą pędzi na rumaku, To nie szalik śwista (z klamrą...? e tam) Ojciec w drodze z wywiadówki – coś mu śpieszno. Aż mnie ucho swędzi, no to klapa, koniec pieśni...  
    • 1) - Łaskawy, zasłużony, zasłużony… dobry, dobry, dobry… - bry, bry… ( Zasypia znużony)                          2) Łaskawy, szczery, szczodry… i niedobry. Frajer ! Święty – przez lucyfera zaklęty. Taki diabli bajer…          
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...