Nielegalny czar

[Wiktoria Hieacynt]

Na moim ciele
wysp jest zbyt wiele,
tajemnic
cieni
łez

Wzdłuż kręgosłupa
pociąg pospieszny
popędza stado owiec

Na moim ciele
skóra regeneruje się
powoli
szarzeje
boli

W środku splatają się
korytarze białych łez
płynących jednostajnie

Na moim ciele
jest pieczęci wiele
niezrozumienia
absurdu
lęku

We mnie znaczki pocztowe
z różnych stron przyklejone
na zwykły biurowy

Na moim ciele
odznacza się każdy
triumf
(i)
upadek


Gdy w półmroku dyszę
skrapla się tęczowa woda
(tańcząca w skroniach), tak długo aż
na maszcie ziemi pojawi się
księżyc obrośnięty wstydem.