kogo to jeszcze śmieszy

[blady paznokieć]

Zastanawia mnie, czy twój śmiech wywołany jest
paradoksem mojego istnienia czy to tylko kolejna
stworzona przez nas gra, w gry nigdy nie gra się
samemu - a kiedyś chciałam

Tylko jak to zrobić bez rozdzielania jaźni
na kawałki swojego ciała,
kiedyś zwiędną (tego się boję)

Moczę sobie twarz, nie jestem nikim wyjątkowym
każda informacja, która mnie łudzi
przechodzi przez tysiące par uszu.

/siostro, proszę skalpel/

[Gość]

twoje wiersze coraz lepiej mi sie czyta . tekst ciekawy . przeslanie dobre . klimat czuc . to cos jest obecne . i za to plus .

pozdrawiam żałobnym nastrojem uwiązanego w smutku...