Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dlaczego nie wiesz w którym wierszu mieszkasz? Ile
jeszcze razy mam ci podpowiadać? Naucz się w końcu
samodzielności. Bezprawnie

budujesz na moim prywatnym świetle dziennym nowo
berliński mur, na krawędzi którego balansuję wieczorami,
dokonując bilansu zysków i strat ze sprzedanych wcześniej
w skupie złomu szyn,

z torów mojej wyobraźni. Muszę trochę poczekać, nim
zginę w tłumie bezgwiezdnego nieba. Stare drzwi skrzypią
przemyconą śmiercią, dopiero wówczas gdy ktoś
zdecyduje się pocałować klamkę wręcz.

Opublikowano

ha! jesteś w moim ulubionych autorach, a dawno nie czytałam nic Twojego. świetnie,zmiana stylu troszkę, bardziej dojrzale.
jeśli chodzi o warsztat to końcówka chyba troszke niedopracowana ( ostatnie słowo coś zgrzyta), poza tym to niebo..hm albo wiesz, nie czepiam się tego nawet, bo się ładnie komponuje!:) liczy się całość, która jest świetnA!
Reginka

Opublikowano

tego typu wersyfikacja podoba mi sie bardzo mocno (szkoda, że mi taka nie wychodzi...), a Ty wplotłeś jeszcze w nią świetne metafory;

jest wprawdzie kilka rzeczy, które lekko nie grają (np.bliskość balansu i bilansu; "nowo berliński mur"; "w skupie złomu szyn/ z torów mojej wyobraźni" --> przydałby się przecinek, moim zdaniem)

ale ogólnie bardzo na tak


pozdrawiam Cię serdecznie

Opublikowano

dziękuję Wam za komentarze :)
przepraszam, że uogólniam, ale nawet nie mam teraz czasu żeby wpaść i porządnie pokomentować :/
zawalony jestem robotą...
balans-bilans - celowo są obok siebie, ale może to faktycznie nietrafione?
zastanowię się nad wszystkimi propozycjami i postaram się ogładzić w sobotę ;)

dzięki!!

Opublikowano

"Jak dla mnie wszystkie fragmenty i każdy z osobna na TAK! A to całowanie klamki wręcz - kuuurcze... delicje! "

podpisuje sie pod Basia .
I dodaje ze nie zaluje ze tu zajrzalam .

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma Twój wiersz jest minimalistyczny w formie, a maksymalny w przesłaniu. Zestawienie jest brutalne – ta cała cyfrowa nowomowa ("łapka w górę", "daj lajka", "zaskrybuj") brzmi nagle tak... tandetnie. A potem pada to proste - "a ja chcę cię naprawdę bezinteresownie". I nagle widać kontrast. To "wierzysz?" na końcu - świetne! Czy uwierzysz, że tak można w ogóle chcieć? Czy w ogóle jeszcze umiesz uwierzyć w coś bezinteresownego? Super!    
    • @Marek.zak1 Uroda kobiet ma znaczenie tak jak nazwijmy to ogólną kondycją i kompetencją mężczyzn :)
    • wiele  bardzo wiele mówimy  ubieramy słowa  w iluzje  robimy makijaż    często są jak chwasty  jak  bukiet ze sztucznych kwiatów    a gdyby gdyby były nagie   pewnie … by zawiodły    więc co z nimi…   6.2025 andrew  Sobota, już weekend   
    • @Nata_Kruk Napisałaś tekst, który sam w sobie jest "za_cięciem", przerwaniem, ale i zawieszeniem między światami. Ten tytuł z podkreślnikiem to gest – graficznie pokazuje ranę, przerwę w ciągłości, ale też techniczny zapis pliku, jakby życie było dokumentem, który można zatrzymać, zapisać w momencie cięcia. Pięknie splatasz przemijanie z trwaniem. Szczególnie porusza mnie kontrast między "zegarem kosmosu na trajektoriach orbit" a "szelestem opadłych liści" – wielki porządek wszechświata obojętny na ludzką miarę czasu, zapisującą się w "mapach na skórze życia". A zakończenie... To ciche, nieśmiałe "ale" – "w łonie kobiet zakwitają nieśmiało nowe nadzieje" – które mówi, że każde za_cięcie, każda rana, każda śmierć ma swoje dopełnienie w ciągłości życia. Nie triumfalnie, nie głośno – "nieśmiało". To wiersz o cykliczności, o tym, że zatrzaśnięcie powiek to też otwarcie ich gdzie indziej. Piękny!
    • @Berenika97 tak, w tym temacie krążyłam, pisząc ten wiersz. Dramat samotności... Dziękuję Ci serdecznie za komentarz i pozdrawiam słonecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...