A gdyby tak na skróty

[lumiere(Magda)]

jestem nietykalna
czuję to przez skórę
i gdy cofasz dłonie
mrucząc coś pod nosem
przezroczystą farbą znaczę granicę
mój rewir zakraplam flakonem z bzu
od tąd dotąd - po linii prostej
jestem nieprzenikniona
widzę to w owalu lustra
i twoich zmrużonych oczach
gdy wciąż zgadujesz w ślepo
wznoszę się na wyższy szczebel
i szczelnie zamykam usta
resztę pozostawiam tobie...
a gdyby tak obejść mnie na skróty

[Kris o Poranku]

mam zastrzeęnia do - " przezroczystej granicy " - jesli ma to byc oksymoron to stosowniej by brzmiało - "niewidzialna granica "
ponadto mysle sobie iz swój rewir łatwiej zaznaczyć "zapachem bzu" niż "flakonem z bzu"

cała reszta - cóż mnie w entuzjazm nie wprawiła ( ale to pewnie dla tego że już taka ze mnie wredna bestia )
jest w tym jednak jakaś iskierka Boża

kop

[Witold Marek]

Tytuł tego (owszem, intrygującego) wiersza wykorzystałbym nieco jako podejście formalne. Tzn.: proponuję spisać to nieco zwięźlej, ciaśniej, nie za bardzo, ale jednak. Do takiej pięści, w której i tak wszystko, te powielające się dna lustra. Pozdrawiam :)