niezwykła lekkość bycia

[Kornelia Zawrzykraj]

opanować sztukę mówienia
słuchając
słuchając w zasłuchaniu

przewidzieć twarze ponure
gdy lustrem odbite od świtu
w ciemności idących koszmarów
nie widzieć
nie słyszeć ich krzyku

nieprzewidywalnością w pozytywach
parać się wieczność całą
kunszt ten szlifować co dnia
by władać jak mieczem
archanioł

na fundamentach mieć zdania
z otwartą poglądów bramą
by giętkość dla dzieci zachować
gdy życie
w przyszłości nam dano

[Roman Bezet]

Witaj Korneliucho!
Straszny bałagan w tym wierszyku, jakby się dziecko słowami bawiło ;))))
Szczerze mówiąc - za bardzo zagadany. jakaś myśl, którą może i warto wyłuskać i jakoś zapisać. Ale inaczej (mniej słów, "wielkich" w pierwszym rzędzie /nieprzewidywalnością w pozytywach np./, bez tego rym/s/u na końcu) ;).
A tytuł nawiązuje do powieści?
pzdr. b
PS. Jak Wam leci? Raczkujecie już? ;D