Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mój Boże,
Czemu ci nie zaufałam?
Czemu nie uwierzyłam?
Chociaż dawałeś mi znaki
Takie drobniusieńkie, niewidoczne gołym okiem
Które mogły sprawić,
Że byłabym szczęśliwą,
Ze te zwykłe promienie słońca
Mogłyby zamienić się w promienie radości
Takiej niesamowitej radości
Rozpętanej w ogniu miłości
Szalonej
I cudnej…

Dopiero teraz
Kiedy włożyłam te okulary
Których szkła mądrości
Oprawione są w nici chciwości
I żądzy
Żądzy miłości.
Teraz zobaczyłam te promienie
W takim „Twoim” świetle
Świetle niebios,
Wiem,
Że chciałeś mi pomóc
A ja,
Głupia i ślepa
Odrzuciłam cię
Nie mówiąc ni słowa,
Bez żadnych tłumaczeń

Teraz Cię przepraszam,
I proszę
O jeszcze jedną szansę,
Obiecuję, że z niej skorzystam
Ale nie dla Ciebie,
Tylko dla mnie – tej głupiej i ślepej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wrrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!

wiersz:
przegadany,
powtórzenia (radości, promienie np.)

bardziej forma narracyjna, bliżej do opowiadań
(Teraz zobaczyłam te promienie
Teraz Cię przepraszam,)

a pod koniec wypchane zaimkami masowo,

Teraz Cię przepraszam,
I proszę
O jeszcze jedną szansę,
Obiecuję, że z niej skorzystam
Ale nie dla Ciebie,
Tylko dla mnie – tej głupiej i ślepej.

- po prostu mówisz, przelewasz zwykłe słowa.
przegadane i tyle.
a może jakaś metaforka tak zwana, coś co podziała na zmysły, a nie się tylko to przeczyta...

Prawdopodobie chcesz lepiej pisać.

To są tylko moje uwagi,
mogę nie mieć racji,

Pozdrawiam,
Kai Fist


[sub]Tekst był edytowany przez Kai Fist dnia 25-10-2003 19:36.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Kai Fist dnia 25-10-2003 19:37.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...