Pożegnanie 14 X 2003

[Krzysztof Butkiewicz]

Ostatni uścisk, dłoni muśnięcie
Spojrzenie smutne umysł mój mąci
Pocałunek - pożegnalne zaklęcie
Uśmiech niepewny na wargach błądzi

Przez szkło patrzę na oblicze
Z zapartym tchem podziwiam piękno...
Serce smagane tęsknoty biczem
Bo jesteś tak blisko, a tak daleko

Oddalasz się nie ze swej winy
Gest dłonią, niema obietnica
I tracę Cię z oczu na mąk niezliczone godziny
Lecz w duszy jest Twych obrazów skarbnica

A teraz cierpiący siedzę
Myśli przelewam na białe strony
Duchem jednak do Ciebie lecę
Chcąc odzyskać ten czas stracony

[Dorma]

Ech..Zalapalam sie jako pierwsza...:)

Jako Twoja fanka powiem : dziekuje, ze dotrzymales slowa..Jako niedoszly krytyk powiem ze wiersz mi sie bardzo podoba..Nie wiem ktory bardziej ..Ten czy poprzedni..

Widze zachwianie w rytnie w trzeciez strofie.To dlatego ze dwa ostatnie wersy sa wydluzone..Ladne rymy - niebanalne..

Najbardziej podoba mi sie droga zwrotka:

Przez szkło patrzę na oblicze
Z zapartym tchem podziwiam piękno...
Serce smagane tęsknoty biczem
Bo jesteś tak blisko, a tak daleko

[Piotr Sanocki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz dobre oko Dormo 8)Rzeczywiście w tej trzeciej strofie trochę wydłużyłeś, ale to nie przeszkadza.
Ładny wiersz. Bardzo spokojny, niemalże melancholijny, ładne starannie dobrane rymy. Cóż mogę dodać, może jeszcze to, że dobrze oddałeś atmosferę i przed oczyma ukazał mi się obraz odjeżdżającego pociągu z piękną dziewczyną w oknie... Eh ten romantyzm :)

Pozdrawiam serdecznie

[Dorma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A jakie zielone do tego :)..Dzieki





Wydaje mi sie ze bylo odwrotnie, ale moge sie mylic

[Krzysztof Butkiewicz]

oboje sie mylicie jeżeli chodzi o ścisłość ... ale to jednak piotr był bliżej prawdy ... pomylił się jedynie jeżeli chodzi o pociąg ... to nie był pociąg, tylko autobus ale i tak nie podejrzewałem , że można z tego wiersza tyle wyczytać ... pozdrawiam i dziękuję za komentarze