Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu

[Gość]

Wystawiony na skwar żrący
Co wygładza bruk ulicom
Suszy piasku złote morza
Ginę patrząc w słońc oblicza

Na nadzieję już nie liczę
Bo odeszła i nie wróci
Jedno, o czym szczerze marzę
To śmierć, co mi mękę skróci

Całe życie byłem wolny
Szedłem przeciw biegom rzeki
Czasem laur mi zdobił skronie
Czasem ktoś mnie nazwał śmieciem

Lecz niczego nie żałuję
Wszystko było, bo być miało
Jeden tylko cierń mnie razi
Szkoda, że tak krótko trwało…

[Michał Barański]

wiersza nie skomentuję, wolałbym najpierw poczytać trochę twórczości Baczyńskiego; mam tylko zastrzeżenie do tytułu - przydałby się jakiś wyszukany, a dedykacja pod nim; dodatkowa uwaga:

Czasem laur mi zdobił skronie
Czasem ktoś mnie nazwał śmieciem

śmieć zamieniłbym na śmiech, co by wymagało także remontu całego ostatniego wersu, ale to by było trochę bardziej podniosłe...

pozdrawiam