Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

początek

Julia Valentine
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Arkadiusz Nieśmiertelny

Arkadiusz Nieśmiertelny

Opublikowano
Opublikowano

Pierwsza część rewelacyjna, bardzo poetycka... wyostrzyłem sobie ząbki, ale druga nie spełniła oczekwiań.. szkoda. zakończenie co prawda lepsze... nie mówie, że jest źle, o nie! naprawdę bardzo mi się podoba, ale myślałem, że będzie lepiej. tylko się nie smuć :)

pozdrawiam /Arek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Julia Valentine

Julia Valentine

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

witam [tą późną porą]

dzięki za komentarze, a muszę przyznać, że się takich nie spodziewałam :-)

druga strofa na początku wyglądała nieco inaczej, ale była przez to mało logiczna i przekombinowana, więc została zmnieniona; mam tylko nadziję, że nie zepsuła kompletnie wrażeń ogólnych :-)

Pozdrawiam was serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Pan_Fei

Pan_Fei

Opublikowano
Opublikowano

Hmmm… nie bardzo lubię powtarzać po innych, ale rzeczywiście pierwsza strofa ma w sobie taką iskierkę geniuszu, czuć staranny dobór słów, a i atmosfera buduje się na pograniczu mistycyzmu. Krótko rzecz ujmując- perfekcja.
Druga strofa, mimo, iż nie wzbudza wielkich zastrzeżeń nie ma tego „czegoś”.
W poezji jedną z rzeczy, które cenię najbardziej są słowa i ten niemal nieuchwytny moment „scalenia” się ich, tworzenia jednej całości- wzajemne komponowanie się (o! tego określenia mi brakowało;), którego raczej nie da się nauczyć, to trzeba „czuć”.
Myślę, że ten „feeling” jest zauważalny właśnie w pierwszej strofie, w drugiej jakoś go brak.

Tak czy siak jestem na plus (pokaźny zresztą), więc to powyżej potraktuj jako czepianie się dla zasady :)

Serdecznie Cię pozdrawiam

Fei

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Julia Valentine

Julia Valentine

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Fei, strasznie mnie zaskoczyłeś, i to bardzo miło; za plusa (i to pokaźnego :-) bardzo dziękuję; czepianie się rozumiem, ale chciałam, zeby ten wiersz miał sens i żeby ten sens był widoczny :-)


pozdrawiam Cię bardzo serdecznie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      Lim F - noc Kupały

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Nic nie będę zmieniać, jest dobrze tak jak jest :)
    • violetta
      Emily Jane Brontë - Spadajcie Liście (Fall, Leaves, Fall)

      Przez violetta · Opublikowano

      @Andrzej P. Zajączkowski W przebłyskach  niebieskiego też by było fajnie:) ja w jagodach nie jestem, ale w morwach, cały czas owocują:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • iwonaroma
      zawsze na mnie czekasz

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      gdy biegam tu i tam jestem niecierpliwa, zła płaczę i się czepiam   zawsze na mnie czekasz    bo się napinam  niepotrzebnie  i czekasz   aż się rozluźnię  
    • Falkone
      Dlaczego

      Przez Falkone · Opublikowano

      Dlaczego , ach dlaczego ja nie mogę kochać Cię, Dlaczego, ach dlaczego tylko Ciebie kochać chcę, Dlaczego, ach dlaczego nie odpowie na to nikt, Dlaczego, ach dlaczego smutne musza być me dni. Dlaczego nie wiem, dlaczego pytam, Dlaczego tej prawdy nikt nie rozwikłał. Dlaczego Ty nie chcesz, dlaczego ja muszę, Dlaczego ,ach dlaczego cierpię te katusze. Dlaczego, ach dlaczego ja o Tobie ciągle śnię, Dlaczego, ach dlaczego tak przez Ciebie męczę się. Dlaczego, ach dlaczego tak opętałaś mnie, I choć chciałbym to nie mogę od Ciebie już uwolnić się.
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Emily Jane Brontë - Spadajcie Liście (Fall, Leaves, Fall)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Letnie przesilenie (William Bronk - Midsummer)   Zielony świat, scena zieleni, głębokiej  w jasnych błękitach, zielenie pogłębione  przez te błękity. Myślisz jak, na niektórych zdjęciach, godne pozazdroszczenia krajobrazy widać (przez okno, może) daleko za spokojną twarzą siedzącego, spokojna poza, jakby  w jakimś niemożliwym lustrze, twarzą do tyłu, spokój człowieczy patrzył na zielony świat, który patrzył na tę twarz                                                    A teraz widzisz, To miejsce jest tu, ta zieleń  jest tu, głęboka w tych błękitach. Powietrze którym oddychamy jest świeżo słodkie i ciepłe, jakby z jagodami. Jesteśmy tu, jesteśmy tu. Odnotuj to też, tak jak gdyby jakaś okropność się tu wydarzyła i była widziana. Ziemia jest piękna ponad wszelką zmianę.   I William: A green world, a scene of green, deep with light blues, the greens made deep by those blues. One thinks how in certain pictures, envied landscapes are seen (through a window, maybe) far behind the serene sitter’s face, the serene pose, as though in some impossible mirror, face to back, human serenity gazed at a green world which gazed at this face                                                          And see now, here is that place, those greens are here, deep with those blues. The air we breathe is freshly sweet, and warm, as though with berries. We are here. We are here. Set this down too, as much as if an atrocity had happened and been seen. The earth is beautiful beyond all change.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...