Nie potrafiłabym

[Everygrey]

Nie potrafiłabym starzeć się z tobą ani
Swobodnie pływać w żyłach twoich myśli
Tańczyć w lustrze deszczu
Budować łez z piasku w pustyni naszej pościeli
I podglądać snów żurawi z twoich obrazów

Nie potrafiłabym znów fruwać
Wiedząc że mieszkasz w mych skrzydłach
Już nigdy nie urodziłabym żadnego wiersza z
Pawim okiem
Łabędzią szyją
I siwą rzęsą

Więc gdy nastanie upragniony przez ciebie poranek
Nie pamiętaj
O obrazie Veermera
Poezji Różewicza w naderwanej okładce
I tego świtu co oknem
Wtargnął w nasz czas

[Jay Jay Kapuściński]

początek i końcówka są ładne,
środek nieco odstaje,

''mieszkasz w mych skrzydłach''
- ble

no i jeśli są duże litery to gdzie interpunkcja,
chyba, że takie było zamierzenie...

(nie daj się zwieść dla worda, który zawsze poprawia)

+

[Gość]

do ulubionych . A wiesz czemu ? bo lubie takie wiersze o takiej tematyce . pozdr...

[Skandynawska]

wow
tylko? tyle co moge powiedziec

[Niesapominayka27]

Coś mi kazało wrócić do tego wiersza, zmierzyć się z nim. Coś w nim jest. Co? Piękny klimat ale to nie tłumaczy wszystkiego...
Ja go rozumiem tak - wspólnie spędzona, ostatnia noc dwojga ludzi, którzy byli ze soba blisko, ale oboje wiedzą, ze to już koniec, że pomimo wspólnych przeżyć już nic więcej razem nie zbudują. 'Ich czas' kończy się z momentem świtu.
Bardzo liryczny, subtelny wiersz. Jestem pod wrażeniem.+ Pozdrawiam.

[Everygrey]

w tym wierszu wcieliłam się w siebie ale z wspomnień i ukrytych pragnień...dziękuję slicznie za pozytwne opinie i Tobie Niezapominajko za powrót raz jeszcze do niego:)
pozdrowienia...