Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poprzez ciszę wieczoru wyciągam dloń wykonałam wszystkie moje rytuały z obowiazkowym spacerem po lesie ma sie rozumieć Wynurzam sie zatem w pierwszej odsłonie naga dloń nimfy zawieszona nad klawiaturą biała jak szyja łabędzia atłasowa skóra ręki szyi sukienka mnie nie okresla jest czarna jak noc tonę w niej gubię ostrośc konturu zdecydowanie kształtów Na razie niedopowiedzenie rąbek czarnej koronki wyznacza kierunek spojrzenia sprawdzałam to pare razy, zawsze niezawodna metoda ramiączko miekko zsuwa sie na przedramię poprawiam je zniecierpliwiona to jeszcze nie teraz za wcześnie dopiero pierwsza odsłona przed Tobą .Jeszcze nigdy nie obnażałam się tak i nie jest to chyba żadna prowokacja z mojej strony? Zdenerwowana, owszem, stróżka potu drżąc spływa drogą w dół od srebrnego wisirka z łezką miedzy piersiami i głębiej, dalej dotykam skroni, kosmyk mokrych włosów przylepił sie do skóry, zagryzam wargi (jak gorąco ) splatam ręce nad głową w blasku nocnej lampki ( księżyc hm podręczny) przeginam się w tył linia nos usta podbródek szyja ciekawy profil cienia delikatny łuk ciała napięta cięciwa pętla zmysłów skumulowana w jednym krótkim przyspieszonym oddechu nagość niewypowiedziana pierwsza pierwsza odsłona Dodaj mi odwagi...

Odsłona druga:
jest popołudnie parno sennie leniwie przewracam się z boku na bok co ja mam jeszcze z tej niewinności hm chyba to niespełnienie roztrzepotanych skrzydeł motyla. Ciało jeszcze pamięta nocną scenerię zdarzeń bezsenność otuliła je lepką mgłą zmęczenia tego dobrego od którego może być tylko lżej. Kontur robi sie wyraźniejcszy nalany swiatłem dnia Nabiera dziennej wymiarowości konkretności cieżkości godzin Kolor sukni cielisty naturalny jak zawsze nieagresywny na dzień jakby piasek złotawy z pustej plaży Snuje sie po nim pachnąca czerń nocy po raz pierwszy tak zmysłami odczutej więcej - wypowiedzianej Tobie Włosy przeszkadzają wpadają w oczy dziwne jakoś zawsze je zwiazuję Może teraz chce zasłonić niewyspane zawstydzone troche za zielone ostatnio spojrzenie nic sie nie stało mała Kilka słów wystukuję ramiona pochylaja sie nad biurkiem jak nad kochankiem kosmyk laskocze w szyję drętwieję i nagle czuje całą siebie każdy centymetr skóry każdy zakamarek powieki przyciskam do policzków rozchylam wargi dłoń co poprawia niesforne włosy tulę w zagłębieniu obojczyka załamanie łokcia luk tryumfalny piersi krzywizna biodra zapalają się Gwałtownie sztywnieje kregosłup napreża sie skóra na brzuchu Zimny ruch powietrza przez okno znienacka chłodzi przywraca do przytomności i skad ta niewielka łza na policzku jakby ślad po pocałunku milczącym szybkim za wcześnie za wczesnie znużonym Dotykaj mnie słowem Daj mi rekę poprzez milczenie pomimo milczenia i poza nim proszę

Opublikowano

brak interpunkcji celowy pewnie, ale troche utrudnia czytanie i rozumienie. Polskich znaków czasem też brak (pozdrowienia dla Jay Jay'a)
ten brak interpunkcji... chyba celowy taki potok skladniowy forma oddaje sens treści, ale może zaczynaj czasem od nowej linijki?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97 Myślę, że człowiek po prostu dąży do poznania Wszechświata, przecież jest tyle pytań bez odpowiedzi i według mnie takie tematy są jak studnia bez dna, można czerpać z niej przez wieki, a dno coraz bardziej głębokie.
    • A raca i mumia cara?   Asem to ta i mumia Totmesa?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...