Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

oddech to taki sposób
dawkowania zwątpienia

w deszczu rozkoszy
pęczniejące sekundy
- łykanie złota

zmęczenie: krzywy wiatrak
przyszpilony upałem
do ślepej plamki lipca

a co trzyma kurczowo
tygiel pełen narzekań
nad paleniskiem płuc

a dokąd szlak przeciera
tańczący świder wdechu
wydech: jałowa fala

człowiek to taki
sposób myślenia tlenu

Opublikowano

tytuł + pierwszy dwuwers + ostatni dwuwers = genialne!!
wspaniałe i powalające

-środek jest za to blady i nijaki przy tym, co wymieniłam

pozdrawiam

ps. maszyna--> to nawiązanie może do "Śniadania Mistrzów"? bo tak misie...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeżeli puentę uznać za punkt docelowy tekstu - to pewnie nie powinienem już niczego ulepszać w tym bladym środku :)) Poważniej - o tytule - chodzi o obraz Paula Klee, ale niekoniecznie trzeba go tu znać, myślę, że wiersz da się i bez tego schwytać. Pozdrawiam.

A masz, TyKocie, sugestie co do zmian w tekście?
Opublikowano
oddech to taki sposób
dawkowania zwątpienia
-----> genialne, jak już mówiłam

w deszczu rozkoszy
pęczniejące sekundy
- łykanie złota
-------> niestety kojarzy mi się jednoznacznie...i niezbyt apetycznie

zmęczenie: krzywy wiatrak-----> fajne, samo w sobie, faktycznie "krzywy wiatrak" kojarzyć się może ze zmęczeniem, te jego powykrzywiane ramiona...
przyszpilony upałem
do ślepej plamki lipca
--------> dziwne, ale trudno mi sobie wyobrazić plamkę lipca...(cóż to w ogóle jest?) i dlaczego jest ślepa?

a co trzyma kurczowo
te fabryki narzekań
nad paleniskiem płuc
------> to chyba nawiązanie do otwierającego wiersz dwuwersu? moim zdaniem prze-metaforyzowane (o ile jest takie pojęcie)...cóż by tu było fabryką narzekań skoro nad paleniskiem płuc: pewnie krtań...tylko, że jest to miejsce artukulacji nie produkcji ;] a palenisko płuc? jak to brzmi? no jak?

a dokąd szlak przeciera
tańczący świder wdechu
-> świder wdechu jeszcze nawet tańczący zdołałabym przełknąć gdyby nie koleny wers
wydech jałowa fala----> "wydech jałowa fala" brzmi jak ten facet, ze skeczu monthy pythona, który nazywał się "Namorzyn Nieżyt Krtani", prawda, że trochę tak?

człowiek to taki
sposób myślenia tlenu
------> genialna fraza, genialna!

***
mam nadzieję, że trochę uzasadniłam swoje zdanie, jednocześnie pmagając autorowi w naniesieniu ewentualnych poprawek...

chociaż zdanie jednego, napuszonego kota nie może być chyba najważniejsze ;]?
i proszę go sobie do serca za bardzo nie brać, bo klamry są genialne! i zwalają, przynajmniej mnie, z nóg

pozdrawiam
Opublikowano

O!Kocie, zabieram sobie te szczegółowe uwagi; szkoda, że nie dopadły mnie jeszcze w Warsztacie, pomyślimy, ale rewolucji raczej tutaj nie będzie, bo wróciłem i szybko nie zawrócę z drogi tej ograniczonej w środkach, anachorniczej metaforyki (tak ściganej przez pana Oyey'a), smakuje mi jak dobry ser pleśniowy ;)

"fabryki narzekań" i "palenisko płuc" - to sąsiedztwo formalnie chyba mi się gryzie. Jednak po co robić z tego zlep, jest ta "fabryka narzekań" i cześć, a potem płuca spalające przecież, tylko inaczej, jawią się jako palenisko. O strofie z "łykaniem złota" (niekoniecznie takiej znów jednoznacznej) również pomyślę. Z kolei owe "plamki", "świdry", "fale" - wiesz, to już czysta subiekcja, złapane skróty, czytelnik wpisze się w ten sam lot albo nie (oczywiście, lepiej aby się wpisał, skoro już się upubliczniamy). Ale cytowany "namorzyn nieżyt krtani" brzmi przecież całkiem smacznie, jak z trzewi najlepszego antyku, prastary miód :))

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ba! Pan Namorzyn nie tylko świetnie brzmi(ał)
on również świetnie wyglądał!
jednakże dziwnym jest gdy mniej więcej w połowie wiersza wybucha się śmiechem
z trzewi, bynajmniej nie antyku (jeszcze)

serdecznie pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ból zasnął we mnie już z cicha, Jak dziecię krzykiem zmęczone; Łzy na dno duszy kielicha Spływają niepostrzeżone.   Wszystkie żywota gorycze Zamknąłem w sercu jak w grobie; Niech drzemią w nim tajemnicze. Nie mówiąc światu o sobie.   Lecz jeszcze męczarnia cudza Łzę wydobywa spod powiek, Do gorzkiej myśli pobudza Przybity rozpaczą człowiek.   Jęk, który w ciemnościach słyszę, Paląca nędzarzów skarga, Jeszcze przerywa mi ciszę I żalem pierś moją targa.   A nie tych żal mi najbardziej, Co cierpią niezasłużenie: Ci, jako rycerze twardzi, Znieść mogą każde cierpienie:   Ci, chociaż los ich przygniata, Chociaż nieszczęścia dłoń kruszy, Mają współczucie od świata I spokój własnej swej duszy.   Lecz żal mi tych, którym cięży Poczucie spełnionej winy, Co w sercu noszą kłąb węży I cierpią z własnej przyczyny.   Takiej boleści posępnej Najsilniej wstrząsa mną echo... Gdyż w mrok ich duszy występnej Nie można zstąpić z pociechą.
    • @Jacek_Suchowicz to cieszę się i dziękuję :)
    • Bardzo nierówny ten wiersz. Ale ostatnia zwrotka miła bardzo, aczkolwiek może ładniej byłoby na mieście? To też taki zwrot tchnący dawną atmosferą, gdy ludzie gdzieś wychodzili się spotkać;) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          PS. Pamiętajmy, że celem takiego ataku gerberów może być własnie sianie niepokoju.  Pzdr 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Robert Witold Gorzkowski mamy w pamięci tamten wrzesień przecież historia się powtarza czy świat samotność nam przyniesie sojusze pakty - szkoda gadać   kiedy tak mówię wrzask jest wielki  a Europa co ze Stanami a ja wciąż widzę i tylko słucham drony latają a my gadamy ...
    • Zakwita w puszczach dziwny kwiat paproci, Na jedną chwilę w tajemniczym cieniu Cały świat blaskiem czarodziejskim złoci, Lecz można tylko dotknąć go w marzeniu.   Młodość, co wierząc sama cuda tworzy, Umie go dojrzeć w cudowności lesie, Żadne widziadło w biegu jej nie strwoży Pewnej, że skarb ten na sercu uniesie.   A choć nie uszczknie kwiecia ideału, Co pod jej ręką jako sen przepada, Jednak ma chwilę ekstazy i szału, W której jest pewną, że niebo posiada,   Gdy się dwa serca spotkają tęskniące, Pełne nadziemskiej piękności i żalu, Gdy objawienie miłości jak słońce Na ust spłonionych zabłyśnie koralu;   Gdy po raz pierwszy drżące a wstydliwe Te usta w jeden pocałunek spłyną, Gdy przez nie dusze połączyć się chciwe Jako dwie fale w oceanie giną   - Natenczas w uczuć wezbranych powodzi, W tej błyskawicy duchów idealnej, Kwiat ów cudowny tajemniczo wschodzi I w pocałunku kwitnie niewidzialny!   Tyle też jego trwania.Gdy z zachwytu Zbudzona dusza chce go ująć w dłonie - Zniknął bez śladu... Tylko wśród błękitu Zostały po im jakieś dziwne wonie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...