1944 domniemane czary

[Przemyslaw Chwala]

„Punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia”


siedziałem

na skruszonej skale piotrowej
w szlochu wierzby

dziesiątki przez setki karcone
widzę
i dojrzę w przejrzałych bazaltach

napomniane kurzem krtanie
wykrztuszone gruzy

są skrzypce oczywiste
i te z okien
których słucha obecność

o sens śmiechu licytacja.

[Lady_Supay]

Hmmmm, nie wiem, czy dobrze odczytuję "kopalniane" przesłanie...
Jeżeli tak, to wiersz baaardzo mi się podoba.
Tylko odrobinę nie leży mi personifikacja w ostatnim wersie, ale może czegoś nie dostrzegłam?
Pozdrawiam
su

[Przemyslaw Chwala]

eh ta koncówka chce podumowac..chodzi mi po glowie całokształt ale jak to ubrac w slowa

[Lady_Supay]

Próbuj.
A tak?

są skrzypce oczywiste
i te których się słucha może "słyszy", bo jakoś trudno mi "uwierzyć" w skrzypce

o sens uśmiechu pytają akordy

[Lady_Supay]

cha, cha, cha
sama, co chwilę zmieniam ;)

A dlaczego zostawiłeś osobno "i te"?

[Przemyslaw Chwala]

dzieki masz racje tak brzmi lepiej i jest bardziej logiczne:) dzieki bardzo. Poetka na poziomie potrafi wczóć się w karzdy wiersz.pozdrawiam:]

[Lady_Supay]

wczUć w kaŻdy ;)

[Przemyslaw Chwala]

ok koncowy wizerunek:)jeszcze raz dziekuje za pomoc...pozdrawiam serdecznie

[Przemyslaw Chwala]

właściwie utwór pasuje do dzisiejszej 61. rocznicy

[Witold Marek]

Gdyby tak ten "płacz" na np. "szloch" zamienić - bo w kontekście tego tekstu owa "wierzba" zbyt banalnie płacząca. Może też (dla dobra czysto muzycznego) "krtanie napomniane kurzem". Poprawiam, więc mi się podoba (coś mi się podoba, więc jestem ;)). Pozdrawiam.

[Przemyslaw Chwala]

oczywiste...masz racje..dzieki.czyta się lepiej i szloch to alternatywa dla tego płaczu//pozdrawiam