Mowa do świata wewnętrznej strony lustrzanych tafli

[Gekon]

(próba tłumaczenia rozpływającej się osobowości)




Nie widzę siebie
cienie zacznijcie tworzyć
mnie od nowa
albo pozwólcie zapomnieć o tych kilkunastu życiach
który ginęły tworzyły się z każdym rokiem

synteza postaci we mnie

wiem że się mieszacie
a jednak każda obok kawałkiem ukradkiem koło mnie zerka
zachłannie odwraca wzrok w odmęty swojego czasu

mozaika
niedo
mówień
kształceń

oszczędź mi próżności wpatrywania się w twe hipnotyczne barwy

nie wchodźcie do oczu
bo spazmy upadki ucieczki
po
ścianach
widzę bo ciągle działacie
tańczycie opętańczo na moim horyzoncie
dość

ja już nie jestem żadną pożywką
ja myślę już tylko o zielonych godzinach
promieniach spadających na moje miejsce w czasie

rozłożone jeszcze w jednych oczach
świetliście niebieskich
dla których walczę
bo nie sposób się zamknąć
gdy tak troskliwie wszczepiają cząstki życia
gdy tak biegną po przestrzeni wkoło mnie
rzeźbiąc nowy cień prawdziwy
jednolity

by spełnić
nasza dwuistość

a jak już będę mogła oglądać siebie
i wiedzieć
że mgła spowiła snem
ogniste niedokończone cienie

i zobaczę okiem lustra krainę


stworzymy razem architekturę naszego wymiaru
urządzimy mieszkanie dla jeszcze jednej duszy

[Oscar Dziki]

ktore ginely (literowka jak sadze)

dawno żaden wiersz nie pobudzil tak mojej wyobraźni, choć za duzo w nim popularnych w pseudopoezji slow. moze na tym jego urok jest oparty.

[Natalia Irlandia]

Bardzo ciekawy wiersz.
Pobudza wyobraźnie. Czytając go naprawde czujemy sie tak jak czuje sie podmiot liryczny.
Mnie się bardzo podoba.
Gratuluję

[Samo zło]

no nawet, tylko może trochę krótsze pisz ;). żartuję - trochę żartuję, a trochę nie;)). serdeczności

[Luthien_Alcarin]

ciekawe, moze końćówka wytarta,...ale zabawa słowem, i łączenie obrazów jest bomba;) spory plus

Pozdrawiam
Agata