o młotku i szepczących oknach

[Etiuda G-Dur]

z cyklu W podróży

na przegubie mojej dłoni
poplątały się korale
tak jak życie – pomyślałam
i splunęłam

dzisiaj gdy jechałam pociągiem
ktoś powtórzył te słowa
lecz w jego ustach
brzmiały już jak wyrocznia

a przecież słyszałam wielokroć
przezroczysty szept okien
snujących opowieść o Bogu
i klamce w Jego dłoni

młotek – niestety
dawno skradziono

[Witold Marek]

Pierwsza zwrotka płynna, melodyjna, że aż się nieomal wykolejam przy uskoku w: "dzisiaj gdy jechałam pociągiem". Ale nie przerytmizowałbym pozostałych, tylko raczej rzucił mały kamyk w pierwszą właśnie...

Spinozy wypowiedź o tym, że człowiek to sposób myślenia Boga, zabarwia się w kontekście Twojego, Etiudo, wiersza szczególnie osobistym, aż "lepkim" panteizmem (w sensie poetyckim oczywiście). Końcowy dwuwers może zbyt szybko umyka (ale ów rekwizyt też pewnie tak umknął).

Pozdrawiam.

[Luthien_Alcarin]

pierwsza strofa i pointa na tak, reszta przegadana...no i tytuł bardzo ciekawy-zacheca do wejscia, intryguję i za ten tytul zberasz plusa

POzdrawiam
Agata