schizofrenia

[Mariusz Paniczko]

Ja widzę to czego inni nie mogą zobaczyć
widzę ludzi, zdarzenia- widzę...naprawdę
Nie wiem co jest rzeczywistością i co jest...rzeczywistością
Uderzam głową w mur
muru nie ma!

Oczy zwrócone prześledują jak nietoperze atakują
jestem pośmiewiskiem własnych światów
Schizofremii morał taki by kąt stał się przyjacielem
a ciemność matką wiedzącą wszystko.

Boję się, że chodzę siedząc w miejscu
że wybijam szybę jednym ruchem głowy
ale chciałbym aby nierealne stało się realne
aby moja głowa odczuła szkło przez nią rozbite

Ja nie umiem walczyć z tymi myślami
ja nie umiem kochać- nie potrafię, nie chcę...
Patrząc w przeszłość widzę przyszłość taką samą
przed oknem lato w pełni i zieleni coraz więcej
w pięknym umyśle jesień smutkiem przeszywająca

[Samo zło]

"prześledują", "Schizofremii"- błędy, więc popraw. to nie jest wiersz. to są twoje przemyślenia, zresztą niezbyt odkrywcze. jedna kropka nie wygląda dobrze.
"Nie wiem co jest rzeczywistością i co jest...rzeczywistością"- czy to ma jakiś ukryty sens?. bardzo kiepskie. potem jeszcze to: prześladują- atakują, aż nagle rytm się urywa. jest źle. serdeczności

[Anastazja Drezwo]

hmmmm...za dużo tu tego to jak coś na pograniczu poezji i prozy, lepiej poprawić w parę osobistych niedomówień, pozdrawiam