Zaduma

[Adam Trojańczyk]

Pamiętam jeszcze jak młody Bóg
tworzył świat i za dotknięciem czasu
nadawał życie coraz to ciekawszym tworom.
Pamiętam też jak potem przechadzał się
po oliwnych gajach siejąc ziarna wiary
w każdej napotkanej chwili.
Pamiętam jeszcze jak z wielką inspiracją i nadzieją
tchnął dusze w nasze ciała i nazwał nas ludźmi.
Dziś również przechadza się wśród drzew i kwiatów,
po raju, który stał się dla człowieka
kolejną metropolią z biurami za zbyt wysoką cenę.
Widzę jak spogląda przez wypełnione mądrością oczy
i szepcze, że wszystko ma swój początek,
ale koniec nie zawsze musi nastać.
Dlatego z pozytywnie rozpatrzonym podaniem
na kolejną szansę dla ludzkości siedzi wśród traw
spoglądając z natchnieniem poety,
który tworzy dzieło swojego życia,
na nas...
Tak małych,
że jeden podmuch wiatru może porwać nas wszystkich,
ale tak silnych zarazem,
by wierzyć, kochać i walczyć o to co dla nas ważne...
Bądźmy ludźmi...
tak wiele Mu zawdzięczamy...

[Confiteor]

może i to ciekawa, filozoficzna rozprawa
ale raczej nie pasująca do działu poezji,
(wiesz ja taki prosty człowiek)
pozdr