fabryka

[Ewa Lis]

fabryka

w fabryce szczęścia
wielki dziś ruch
nerwowy dyrektor
gestykuluje żywo
nie przyjmujemy zamówień
krzyczy do telefonu
mamy ich aż zanadto
na całe tysiąc lat
co najmniej

lecz jego głos zamiera
w nieznośnym huku maszyn

w radiu i w telewizji
protestują klienci
bo szczęście dawno znikło
z półek hipermarketów
ale zarząd zakładu
tylko rozkłada ręce
świat się szybko przeludnia
trudno za nim nadążyć
z produkcją

_ _ _

przed wejściem do budynku
stłoczone masy ludzi
ich twarze są zmęczone
pewnie stoją tu długo
wyczerpała ich praca
w polu metafizyki

czasem ktoś resztką siły
szepnie nieśmiałe zdanie
protestu

lecz głos i tak zanika
w huku fabrycznych maszyn

_ _ _

[Żonkil]

troszkę pod prozę podchodzi :o nie wiem dlaczego i troszkę nieszczęsna metafizyka końcówka ma przekaz

[Agnes]

typowy przykład na mnogość słów a mołość znaczeń...niby wszystko jest ok, ale to nie jest poezja która zatrzymuje...dość prozatorska, jak już Żonkil zauważył, więc można też by zapisać to w dłuższych wersach.

" fabryce szczęścia wielki dziś ruch
nerwowy dyrektor gestykuluje żywo
-nie przyjmujemy zamówień-krzyczy
do telefonu
mamy ich aż nadto
na całe tysiąc lat
co najmniej"----------tutaj strasznie przegadane, powtarzasz się

proponuję skrócić o połowę, bo przemyślenia są dość trafne, szkoda je zagubić w potoku słów...

pozdr. ciepło i deszczowo
agnes

[Ewa Lis]

dzieki za sugestie, ale co do wersow zostane chyba przy swoim :)

pozdr

[jasiu zły]

"wyczerpała ich praca w polu
metafizyki"

Tak byloby fajniej.

Mnie się koncept podoba. Wiersz taki sobie, ale pomysł niezly.