Zgłoś

@Alicja_Wysocka głęboka refleksja na temat natury poezji i aktu twórczego. wiersz jest de facto ożywionym dialogiem z samym dziełem, które staje się autonomiczną istotą. to manifestem artystycznej wolności oraz apoteoza  poezji jako bytu pochodzącego z głębszego, duchowego źródła. w drugiej części ten proces jest eksternalizowany i skierowany na zewnątrz. do czytelnika. to ja nadam mu imię: PRZYJAŹŃ.   Aluś. piękny wiersz popełniłaś !!!!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Oj, jak trudno przechodzić przez takie zakręty, a fale, jedna za drugą jak myśli, które nie przestają napływać. 

@Migrena powiem tak: byłam chora w tamtym roku, prawie na śmierć, potem przez kilka miesięcy leżałam w domu, dochodziłam do siebie. Nie boję się śmierci. Ale jest też tak, że nikt nie może przejąć bólu za nas, nawet słowa otuchy nie zrobią tego, choć bardzo się liczą, są ważne jak kroplówki, gdzie z każdą kroplą jest życie. A śmierć przyjdzie do każdego, i w tym jest sprawiedliwa. I chociażby otoczonym tłumem- każdy w chwili ostatniej jest sam. I gdyby można byłoby zamienić się, los tak chciał, Bóg tak chciał, to chciałabym leżeć w grobie za moją Siostrę- ona powinna żyć.   Wzruszający wiersz bardzo. Piękny

@Alicja_Wysocka Ci, którzy potrafią ich słuchać. ;)

@MigrenaOj, zbieram te wszystkie dotkliwie smutne słowa, żeby je ogrzać.