Eucharystia Prezydencka

[Gigole Jr.]

W roli głównej: Dzierżykraj Kwaśniewski

Scena kulminacyjna: Komunia Paryska

Owinięte w sreberka oczy Dzierżykraja wymownym gestem zapraszają ów śmiertelnika, a zarazem grzesznika na spowiedź z nominowania. Deska łopocze, drewno się ugniata, Belka się rozchodzi. Do konFISKUSjonału podchodzi po raz pierwszy. Trudy i brudy Bagdadu zrobiły swoje. Wtenczas nie została udzielona komunia. Drugie podejście jest śmielsze. Ze zdrowiem w budżecie i rysach kruchej chłopiej twarzy widać promyk nadziei. Ale tym razem to wierni zgromadzeni przed kielichem mszalnym zablokowali ceremonię. Towarzyszący mu towarzysze nie składają broni, ale są sowicie odprawiani. Odziani w napchane kieszenie flagi polskiej. Sierpc i młot pneumatyczny rozliczający te posunięcia zbliża się nieubłaganie. Tu nawet modlitwa ku czci inwokacji nie pomoże. W tej sytuacji pleban Dzierżykraj rozpisuje powszechne pobory. Tylko kto będzie pobierał, gdy podczas pełni lata i lotu w MIG zakłady, masy i elektrownie jądrowe są zamykane. Zaiste wielkie to jaja... na twardogłowych. Lament.

[adam sangreal]

Zapewne miało to być śmieszne i zabawne, ale mnie jakoś w ogóle nie ruszyło. Ale ja mam dziwne poczucie humoru, więc nie ma się co przejmować.