Jesteśmy, ale NAS nie ma

[andrew]

tęsknię za NAMI 

nierealnie 

 

jesteś ty 

jestem ja 

jak inni 

 

sen zniknął 

system się zawiesił 

 

my jesteśmy 

ale NAS 

nie ma 

 

tęsknię za NAMI 

nierealnie 

 

smak bryzy morskiej 

powiew wiatru 

zapach plaży 

jest jak dawnej 

 

nieobecność nie smakuje 

jak lody bakaliowe 

 

12.2025 andrew 

 

[tie-break]

@andrew Bardzo smutny ten wiersz i bardzo do mnie dotarł.

To jest ten moment w miłości, kiedy opada uniesienie, bo przecież nie można wciąż żyć na tzw. górnym C.

Mija urok świeżości, odkrywania, delektowania się sobą.

Pozostaje rutyna, codzienność - i jakże trudno sobie wtedy uświadomić, że to też jest miłość, że to jest to samo, tylko w innej odsłonie

Peel tego wiersza czuje się nagle niepotrzebny, niewidzialny dla tej drugiej strony, z którą chciał budować jakąś jedność. Drobne chwile, które chciałby, aby nadal łączyły i które są dla niego ważne, nagle przestają mieć znaczenie w tej relacji.

Pojawia się brak równowagi, między potrzebami i możliwościami wzajemnego ich zaspokojenia.

I wtedy właśnie to dawne MY zaczyna być postrzegane, jako iluzja.

Dojmująca tęsknota, kiedy wciąż coś dajesz, a jest to tylko kolejny gadżet w zagraconym pokoju, do którego już nikt po nic nie wchodzi.

 

Edytowane 1 godzinę temu przez tie-break (wyświetl historię edycji)

[andrew]

@tie-break

Dziękuję bardzo, 

Widzę w Tobie lekarza.

Może lekarza dusz.

 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miłego dnia