Jestem tu

[huzarc]

Gwiaździsta pożoga przegarnia łan podnieba,

pnącze ognia rozciąga się w mętną kolumnę

powietrza szczelnego jak czerń tuląca trumnę,

nad jaką wisi słońca wykluta maceba.

 

Jestem tu — w owalu światła, u brzegu kresu,

niemy, choć głośny; ślepy, choć nadal widoczny;

bladym palcem naznaczam szept na ustach mroczny,

jak zapis dni ludzkich na krawędzi limesu.

Edytowane wczoraj o 18:42 przez huzarc (wyświetl historię edycji)

[tie-break]

@huzarc Podoba mi się baudelaire'owski klimat, trochę dekadencji, trochę symbolizmu, obrazowanie intensywne, soczyste. Szkoda, że nie udało się zapanować nad rytmem, wiesz, średniówka i te sprawy, no i w drugim wersie masz 14-zgloskowiec, w innych jest 13-tka. Może uda Ci się to wyrównać. Jako wzrokowiec i ktoś, kto myśli obrazami, zachwyciłam się 'pnączem ognia', mocnym, gorącym elementem, zaraz po nim 'maceba słońca' - równie dobra.

[huzarc]

@tie-break proste cięcie i gotowe:) dziękuję za sugestię:)

[Berenika97]

@huzarc

 

To niezwykły wiersz - gęsty, wizyjny, pełen apokaliptycznej mocy. Ciekawe są paradoksy i obrazy np. "blady palec naznaczający szept" to gest- coś między zapisem a zanikiem, między troską o pamięć a jej niemożliwością.

[hania kluseczka]

@huzarc taki bardziej apokaliptyczny, osobiście, nie za bardzo chciałabym doświadczyć momentu, w którym świat zaczyna zamieniać się w nagrobek, chyba bym tego nie przeżyła ;) 

 

bardzo mi się spodobało to "jestem tu", jest otulające, świadczy o tym, że nawet przy końcówce, ktoś jest obecny, ktoś czuwa i można się o niego, nie tylko oprzeć :) 

 

przeczytało mi się " łan podniebia" :) 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@huzarc „Gwiaździsta pożoga przegarnia łan podnieba,” absolutny majstersztyk!!!

[KOBIETA]

@huzarc

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem …obietnicą światła w kostnej czerni :) 

bardzo mi się podoba!!! 
 

pozdrawiam huzarc :)