Prezent

[infelia]

Z kominka dym unosi się kłębami,
Na salony się wdziera, cugu brak?
A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem.
Dziadek z babcią, wnuki z nimi,

 

O kocie i myszy nie wspominając,
Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy!
Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg
W czerwonym kubraczku wypada.

 

„Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!”
Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony?
Brodę masz przypaloną, portki w strzępach,
Co tam masz na plecach? worek piasku?

 

Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry,
Komisyjnie otworzymy, rach-ciach.
O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy.
Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.

 

Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada.
Jest i paczka, a w niej model pajęczyny
Do sklejenia tylko dla wytrwałych,
Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.

 

Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej…
Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały,
Piernik nawet nos podrażnia… apsik!
Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?

 

Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem
I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej.
Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy
Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!

 

W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa,
Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty
I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem,
Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.

 

„Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście,
Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna,
Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa
I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”

 

Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu,
Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony.
A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty,
Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna,
Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa
I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna” - i to jest prawda -

która zawsze ma racje - piękny moment wiersza - 

                                                                                      Pzdr.wieczorowo.

[infelia]

@Waldemar_Talar_Talar Też tak myślę. Dziękuję za lekturę.  

[Berenika97]

@infelia

Twój wiersz  łączy humor z głębokim przesłaniem o prawdziwym sensie świąt.

Przypomina, że najcenniejszym prezentem nie są rzeczy materialne, lecz bycie razem jako rodzina. Kartka z napisem "podarujcie sobie siebie" to piękne, poetyckie podsumowanie - prawdziwy dar to my sami, nasza obecność, czas i miłość, którą możemy sobie nawzajem ofiarować. Bardzo mi się podoba.

[infelia]

@Berenika97 Cieszy mnie to. Wesołych Świąt... i Mikołaja z wielkim workiem prezentów... byle tylko przez komin się zmieścił.

[Berenika97]

@infelia

Dziękuję i z wzajemnością. A Mikołaj przez komin nie wejdzie - bo ciągle się pali w kominku, a on już ma pewne doświadczenie. :)

[infelia]

@Berenika97 No to pewnie saniami zajedzie. Postój dla reniferów trzeba zrobić, nakarmić i napoić.