melanż

[Łukasz Ferchmin]

koreczki były owoce i coś co nie wiem jak się nazywa
schodami w dół za strzałką dance chill i toalety
tylko napoje trzeba było odpłatnie ale co tam
sześć złotych nie majątek wyłożę za kolegę się wie

a kolegów tłumy i tuziny tuzów z branży wspaniałych
przysiadam bez pytania o nastrój ktoś się pnie
ktoś inny poleciał jak z pracy wiesz raz na wozie
a propos widziałam jak parkujesz lansik nie powiem

robi się gęsto robi się pusto ruszasz ustami rybio
twoje słowa brzmią bezgłośnie w rytmie modnego elektro
staram się jak mogę łowię strzępy zdań wątek tonie
za to efekt efekt zadziwia - zaczynamy się rozumieć

genialne! niech zatem didżej zje to co nas dzieli
niech zmiesza w czarnym winylu nasze drogi i horyzonty
twojego Chomsky'ego spuentuję Ratzingerem i dalejże
ściskać się w tańcu w stolicy zwą to ponoć melanżem

a więc wiwat melanż! komplementy sypmy jak bilon
i szczerze wzruszajmy ramionami ale wiesz właściwie
to ja przyszedłem się najeść ewentualnie się spisać
w toalecie szkic mam już w kieszeni wychodzę oddycham

[Michał Ziemiak]

Bardziej podchodzi pod prozę - można by z tego zrobić tzw. "zwałę" z "klabingu"... A jako wiersz - no sam nie wiem - jakoś tak dziwnie... Wrócę tu jeszcze, może się przekonam, może znajdę coś więcej...
pozdrawiam!