obława

[MIROSŁAW C.]

 

 

wszystko co widzisz z góry

między jednym 

a drugim uderzeniem serca

to naparstek atomów 

krzemu 

węgla i tlenu

 

nie słyszysz krzyków 

w miejscu 

dawno zasypanych znaków 

 

gdy promień księżyca 

w lisich oczach

przemienia się 

w czerwone kwiaty prozy

i dzieli na dwoje światło w tunelu

 

szept pijanych sołdatów 

komponuje sylaby 

w obłokach słodkawej woni

przybywa imion do życia 

po życiu

 

w spokoju 

własnego cierpienia

przypominam sobie stare wiersze

by zaczerpnąć mądrości

i skoncentrować się 

 

na umieraniu

 

 

 

 

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To jest mocny, gęsty wiersz, który nie „opowiada o wojnie” wprost, ale ją prześwituje w obrazach, a na końcu wraca do bardzo cichego, osobistego „skupienia na umieraniu”.

[MIROSŁAW C.]

@huzarc

 "Hegel powiada gdzieś, że wszystkie wielkie historyczne fakty i postacie powtarzają się, rzec można, dwukrotnie" (cytat, który Marks uzupełnił o "za pierwszym razem jako tragedia, za drugim jako farsa").

 

Dziękuję za komentarz, pozdrawiam. 

[huzarc]

@MIROSŁAW C. pozostaje jeszcze parodia:)