Nowy rytm

[Julita.]

Tyle wspomnień przed nami, przed życiem całym,

A ja w sercu mam gwar — niewypowiedziany żal mały.

Bez pośpiechu, z pulsującą szyją na wietrze,

Oddycham powoli, choć wciąż to nie lepsze.

 

Jak oddychać mam, gdy drży każda rana,

Skoro dopiero niedawno rytm swój złapałam?

 

Czas mi płynie w dłoniach jak woda po skale,

Wciąż uczę się tracić i ufać — niedbale.

Pod powieką mam blask, co zgasł gdzieś nad ranem,

Ale w ciszy go szukam, krokiem niepewnym, stłumianym.

 

Więc gdy znowu świat krzyczy, ja milknę na chwilę,

By poczuć, jak serce bije subtile.

Bo choć w środku wciąż burza i pył po wichurze,

To w rytmie tym nowym ja staję

się — w naturze.