Historia edycji

i wszystko jest jasne

choć w oczach ciemnieje

pacierze przygasły 

noc gęsta się śmieje

dzień wcale nie wstaje

ja na baczność stoję

zakuta milczeniem

w samotność się stroję

przede mną jest droga

kręta i nieznana

nią pójdę na przełaj 

na wskroś zapomniana

postawię pytanie

które odpowiada

tam gdzie stróż moj uciekł

czart karty rozkłada 

przychodzę by zniknąć 

i znikam by przeżyć

z zamętem swej duszy 

znów trzeba się zmierzyć

lecz nie ma doń wejścia

są mosty zwodzone

a one jak ufność 

na popiół spalone

gdziekolwiek nie spojrzę 

tam maski, zasłony

rozdziobać chcą sępy

zakrakać chcą wrony

bezsilność naciska

lubieżnie całuje

i czeka aż życie

wnętrzności wypruje

lecz wszystko jest jasne

choć ciemność dokoła 

płomyka w mej duszy

nic zgasić nie zdoła

tu można się ogrzać

zaczerpnąć jasności

i powstać ze zgliszczy 

w prawdziwej wolności.