Żar

[acatiiia]

W lampionie okna pociągu 

siedzą płomienie wszelakie,

chłodniejsze i te bardziej gorące.

Płoną razem lub w tymczasowej rozłące,

spotkają się kiedyś po nici szukając swoich granic.

 

Złota łza na grzbiecie książki,

zamyka w sobie emocje,

emocji nadmiar i piękno.

Jej błysk niknie zmieniony w parę.

 

Największy płomień najbardziej mnie w oczy razi, piętrzy się w górę, zaraz sufit przepali. 

Woń wspomnienia o róży, która kaleczy nawet bez kolców, i brodzi w ranach głęboko, gdy składa się ogień w całość.

 

Wielki pożar w pociągu, nie gaśnie pod zamieci skrzydłem, płonie prędkością serc bicia i niszczy po drodze ciszę.

 

28.11.2025 

 

 

Edytowane 44 minuty temu przez acatiiia (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@acatiiia Bardzo ładny wiersz !!

[acatiiia]

@Leszczym dziękuję!