Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Na niebie, bez Ciebie,

obłoki jak sen,

bo wszystko przemija,

nawet zryw — serc.

 

Na niebie, bez Ciebie,

toczy się dzień.

Morze wiary szumi,

sens przebija przez cień.

 

Na niebie, bez Ciebie, 

wiersze - łąki słów,

które jak wiatr poniosą,

latawiec objęć dwóch.

 

Na niebie, bez Ciebie, 

dozorcą jest czas,

który mnie zamiecie,

w piach, albo w nas.

 

 

Edytowane przez FaLcorN (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@FaLcorN

Twój wiersz ma w sobie tęsknotę, która chodzi boso po słowach
i trochę mnie wzrusza, a trochę smuci, 
bo wyglądasz mi z każdego wersetu, jak ktoś,
kto zapomina, że miłość nie lubi

być wypatrywana na każdej chmurze.

Ona przyjdzie cicha jak świt,
nie wtedy, kiedy się ją woła,
tylko kiedy odpuścisz
i pozwolisz, by czas dogonił to, co twoje.

 

Nie goń jej, 
bo wtedy staje się wiatrem.
Ty idź sobie własną drogą,
a zobaczysz: ona sama znajdzie twój krok.

 

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...