Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wierszyk familijny

wierszyki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

 

Towarzysz kaszel nie taki groźny —

wiesz, że wieczorem złapiesz go w pościel.

Przybłęda katar, niby że spada

z nosa donikąd. Też odpowiada.

 

Ból kości w złości zawrze przymierze,

pierwszą pod słońce psychikę z jeżem.

Ból głowy standard. Jednak niedziela

ten fakt statyczny wciąż może zmieniać.

 

Gdy tylko dziadek przy tobie drogą,

a skrzydłem siostra otacza błogo,

wiesz — z nimi zawsze świeżo w rozmowie

jesteś partnerem z czapką na głowie.

 

Nic, że zwyczajny kawałek ścieżki.

Z domu na działkę, z działki gdzie mieszka

mrówka i pszczoła, gołąb i krecik,

łodyżka, listek, patyczek, mieczyk,

 

Różna gra świateł oku przyjazna,

spod chmur na ogół z zielenią jasna,

może dlatego, że zajrzał dziadek —

jak się dziś czujesz — energii spadek?

 

Nie bardzo śpiesznie, z ochotą w górę,

chłopiec — bo lubi, znów podskakuje.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez wierszyki
, (wyświetl historię edycji)
2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Operator

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @m1234 no proszę! A mnie naszła zgoła inna refleksja - ale zostawię ja juz dla siebie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Waldemar_Talar_Talar
      zanim słowa upadną

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - podoba się -                                           Pzdr.
    • m1234
      Operator

      Przez m1234 · Opublikowano

      @viola arvensis Dziękuję! Ciekawe, że skojarzyło ci się to z piosenką - bo właśnie takie jest przeznaczenie tego tekstu. Roboczo został wykorzystany w utworze ilustracyjnym na potrzeby pewnego przedstawienia.
    • Waldemar_Talar_Talar
      zamykam po tobie wszystkie okna

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - a kiedy wrócisz spijemy nektar,  rozpalimy ogień. w najkrótszą noc - pięknie - fajny wiersz -                                                                                                           Pzdr.
    • Tyrs
      Nie myśl - everywhere home(less)

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Czytałem Johna Cage’a i przypomniałem sobie gnoja pytanie – czemu nie dzielisz wersów i oto dotarło do mnie, że podział jest formą istnienia – zdzielił mnie w twarz drab na ulicy argumentum ad personam i zastygł - tacy sobie stawiają pomniki za życia, cokoły pustoszeją. Coraz większy rozdźwięk społeczeństwa, coraz większy upadek. Coraz mniej w telewizji do obejrzenia. Przyszło mi żyć na pustkowiu. Fraternizacja z tłuszczą wychodzi mi bokiem jak grot po niedźwiedzim tłuszczu (stąd biorą się nazwy – panie docencie, doktorze - całe uczone słowotwórstwo, zniknął człowiek w plażowym ubiorze). Skończyłem pisać rozdział książki, odłożyłem to, co miałem wypić na później – za rok, może dwa, ile lat przede mną, za - szafą, czymkolwiek wspartym o ścianę znajdzie ktoś o imieniu nieznanym – z ang. NN, NoName - niedopitą szklankę (koniecznie jak u Brodskiego), zabierze do muzeum – cokoły pustoszeją, sami sobie stawiamy pomniki w narcystycznym zachwycie. Przy wtórze pochlebców, pociotków, pobratymców –  wyjców. Czytałem Kennetha Kocha –  wspomina o Kantorze, mój ojciec cenił Cricot, parasol w muzeum – na obrazie i ten, który zostawił przez roztargnienie w jakiejś mniej artystycznej spelunie - obaj nie żyją. Żyję na pustkowiu. Czytałem Johna Cage’a i jego opowieść o przekraczaniu rzeki przez Hindusa i Japończyka – i przypomniałem sobie gnoja, który mi mówił, że tak się nie pisze. Czy tylko dlatego, że się nie chodzi po wodzie mam schodzić na mieliznę? Chciałbym, by znaleziono wyżej wspomnianą - ww. (tylko tak się to pisze) szklankę na Manhattanie. Choćby w podrzędnym hotelu.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...