Nie lubie pożegnań Kochanie!

[Paweł Dęga]

Rosa na Twym policzku?
To pewnie poranek
Zabiorę blask oczu, głębię źrenicy
Z troskliwą dłonią się nie rozstanę
Zawinę w umysłu chustę
Wrzucę do pamięci kosza
Z nim na piknik się wybiorę
Po mokrej polanie, w kaloszach

W naszym miejscu, pamiętasz?
Tam gdzie niebo błękitem krzyczy
Pocałunki zrzucają wzruszone chmury
A dobry Bóg spojrzenia liczy
Na mrozie, owinę się ciepłym wspomnieniem
Tam pozostanę
Będę czekał, jak drzewo wiosennego wiatru
Pajęczyną opatrzę tęsknoty ranę


Witam!
Dziękuję za przeczytanie. Napisałem to dosłownie w kilka chwil, niesiony impulsem. Pewnie wymaga jeszcze trochę pracy, ale jestem ciekaw Waszego zdania Kochani.

Dzięki!!!

[De_Gol]

Hmm... Dlaczego takich wierszy są tysiące? Prosta odpowiedź.
A no, dlatego, że tęsknota i miłość to uczucia jak najbardziej popularne wśród rodzaju ludzkiego. Kto z nas nie kochał, nie tęsknił, ten nie dopełnił swego człowieczeństwa.

A co do jakości tekstu, czekam na opinie innych zanim go wyrzuce.

[De_Gol]

Ładnie czy nie ładnie! Jedną chciał bym wyrzucić ale chyba nie ma takiej mozliwości! A jeśli jest to proszę o podpowiedź!

Dzięki.

[Seweryn Muszkowski]

Gorzka herbata...
(szukaj w spisie wierszy Oyey'a)

pozdrawiam.



[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 03-10-2003 00:02.[/sub]