Zaułek niewiernego Tomasza

[Benjamin Artur]

To tam spacerowałaś
każdego ranka,
kroplami deszczu,
gestem odprowadzana,
bezszelestnie —
jak pocałunek z ust
wydarty za wcześnie.

 

W czerwonym fartuszku,
o poranku się kładąc,
kolanem waliłaś mnie w jaja,
a potem spacerkiem
ruszałaś w świat zaułków,
prosto do
Niewiernego Tomasza.

 

Sieroty, co do teatru
Ewy Demarczyk wchodziły,
a nie do McDonalda nocą,
kucając pod Barbakanem,
o jeden uśmiech Cię prosiły,
w słodkich barwach Loch Camelotu,
zazdrość w kolorach neonów topiąc.

 

A ja — jak wariat jakiś —
w cieniach uliczek
się kryjąc,
wzrokiem pobladłym
w Twoją stronę patrzyłem,
nozdrzami woń Twoją,
słodką,
wciągając jak heroinę.

[Annna2]

@Benjamin Artur  przy ulicy św. Tomasza w Teatrze Loch Camelot.

jak groszki i róże, 

romantycznie pachnący