Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

balkon trzyma ciężar
gdy gęstnieję do środka
asfalt na ulicy śpiewa

 

nie znaczysz zbyt wiele
pudełeczko na wspomnienia
nie znaczysz zbyt wiele
ty schemat 
ty schemat

 

cicho brzęczą wykręcone żarówki
ciemność nie jest odwrotnością widzialnego
jest zawieszeniem
brakiem odniesienia

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


gdy wącham butapren

Opublikowano

@jeremy na tym przebodźcowanym świecie, instagramami, reklamami, wojnami w formie tweetów i zdjęć, serialami, które podprogowo, mają nam ryć mózgi i wtłaczać "jedyną prawdę" by człowiek przestał myśleć i skupił się na emocjach, odczuwaniu, rzeczywistość zaczyna być coraz mniej realna

 

właściwie to i bez butaprenu, można mieć niezły odlot i przestać łapać kontakt, z bazą, tak myślę, aczkolwiek nigdy się nie narkotyzowałam, nie tylko butaprenem :)

Opublikowano (edytowane)

 

Dzięki za pochylenie się nad tekstem, Haniu.

Czytałem kiedyś raport z oddziału toksykologii na temat śmierci pacjentki uzależnionej od wąchania kleju. Wstrząsająca lektura nawet dla laika.
Koncepcja hiperrzeczywistości jest trudna do uchwycenia, bo nie chodzi w niej o to, że powiemy sobie "CNN kłamie i tworzy hiperrzeczywistość" albo "Instagram jest emanacją hiperrzeczywistości" albo "Matrix jest ekranizacją "Symulakr i symulacji", także to nie jest teoria o tym, że „media kłamią”, tylko dużo głębsza: o tym, że sama struktura świata społecznego zaczyna przypominać symulację. Do tego stopnia, że nawet jeśli wszyscy chcielibyśmy wrócić do „prawdziwej rzeczywistości”, to już nie ma dokąd.

Edytowane przez jeremy (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...