Historia edycji

6 minut temu, Annna2 napisał(a):

@Wiesław J.K.  tak, wierzę, chcę wierzyć, że człowiek nie wszystek umiera,

ale się kocha i tęskni

Piękny

@Annna2 Dziękuję Annno! Wiesz, przypomniało mi się pewne zdarzenie sprzed wielu, wielu lat. Byłem wówczas około 10 letnim chłopcem i ulubieńcem mojej babci że strony taty. Mieszkaliśmy wówczas we Wrocławiu. Moja babcia mieszkała na wsi niedaleko Legnicy, a wieś nazywała się Szczytniki. 
Pamiętam ten dzień jak dziś, zasypiałem na tapczanie patrząc w okno obok którego stał telewizor na stoliku i nagle zamarłem, nie mogłem się poruszyć, a chciałem obudzić moją Matulę, która była niedaleko, aby zobaczyła to co ja widziałem. 
Na telewizorze stała ciemna postać, wówczas nie poznałem kto to, ale na drugi dzień przyjechał do Wrocławia do nas ktoś z rodziny, która mieszkała w tej samej wsi co moja babcia, z wiadomością, że poprzedniego dnia babcia zmarła.
Pojechaliśmy na pogrzeb i uwierz mi do dziś pamiętam moje zaskoczenie. Babcia leżała na łóżku śmierci dokładnie tak ubrana jak tą zjawa we Wrocławiu. Myślę, że będąc jej ulubionym wnuczkiem, przyszła się ze mną pożegnać. 

15 minut temu, Annna2 napisał(a):

@Wiesław J.K.  ale chyba to nie do mnie o psikusie odpowiedź- o tym nie pisałam.

 

Tak świadomość straty, niemożności rozmowy, przytulenia etc...

@Annna2 Nie, nie to była odpowiedź do @tie-break.

@tie-break To nie był wredny psikus, jak widzisz wiersz jest w warsztacie, gdy utwór nie całkiem gotowy, a więc dalej nad nim pracowałem i po prostu postanowiłem zacząć od nowa. Przepraszam nie wiedziałem, że Ty już zamieściłas  pod nim swój komentarz. 
Rzeczywiście temat jest trudny i smutny. Dziękuję za nowy komentarz. Serdecznie pozdrawiam

22 minuty temu, tie-break napisał(a):

@Wiesław J.K. Wiersz przemieścił się w czasoprzestrzeni w trakcie pisania przeze mnie odpowiedzi, no ale nic nie szkodzi, ten nowy komentarz chyba nawet lepiej mi się udał.

:)

@tie-breakFajnie więc i jeszcze raz przepraszam za tego psikusa. :)