Malarz / Świt

[Mikołaj Szklanecki]

Ruch pędzla zamiesza chmury i przecina ciemność.

Sennym trupem opada kurtyna,

Na scenie tuż przede mną kość.

„Zdaje się - martwy, ale ciepły.”

 

To jeszcze szkielet tego co było,

Obrasta w światło i powoli oddycha.

Póki co krew i wino mają wspólną barwę.

Między truchłami, gliniane twarze zatarte.

 

Wszystko w tym samy czasie i wraca w to same,

Przecie wszystko znów błękitne i białe,

Ale przez godzinę, wszystko sobie równe, zmarłe.

 

Co dzień tworzysz świat na nowo,

Litościwy, daj jeszcze godzinę po to,

Żebym ucałował płótno, nim pędzel rozerwie rany.