Piaskownica

[Piotr Rutkowski]

Słonecznie i bardzo upalnie. Starzy pocą się, młodzi uciekają w cień. Na blokowisku roznosi się smród lipcowego południa. W mieszkaniach wiatraki chodzą jak opętane. Tam i z powrotem, tam i z powrotem, tam i z powrotem. Stara baba na szóstym piętrze robi sztuczny przeciąg. Spod luźnej podkoszulki wyłażą sflaczałe cyce. Stanik pęka pod ich ciężarem. Małe włoski na trzecim podgardlu znakomicie kontrastują z wypalonym do połowy białym, mentolowym papierosem. Baba stoi przy garach. Sapie z gorąca.
Jej oczy mrużą się od papierosowego dymu. Baba miesza zupę. Odzywa się jej ulubiony prezenter radiowy. Baba przywiera uchem do głośnika starego odbiornika marki "KASPRZAK". Zamiera.

-Kto tym razem się do nas dodzwonił?
- Maria z Ciechanowa
-Pani Mario. Zna pani zasady naszego konkursu?
-Tak znam.
-Moi drodzy. Pani Maria staje przed szansą wygrania....no właśnie...zapytajmy się naszego komputera ile jest dziś pieniędzy do wygrania- Puszczają dżingla. W tym czasie Baba złości się, że to nie do niej zadzwonili. Przecież wysłała tyle esemesów. -Cóż- Dzisiaj się nie udało ale jutro też jest dzień - myśli sobie Baba

-Pani Mario!

Cisza.

-Pani Mario, jest pani tam?

Cisza

-Pani Mario?
-Jestem jestem. Musiałam wyłączyć zupę.
-Zapewniam Panią, że jeśli odgadnie pani piosenkę, którą za chwilę puścimy na antenie naszego radia, od dziś jadać będzie pani w najlepszych restauracjach, bowiem... do wygrania jest bagatela pięćdziesiąt tysięcy złotych.
-O boże- krzyczy pani Maria
- Jestem przekonany, że bóg nie ma z tym nic wspólnego. To Nasze Radio! Wystarczy słuchać nas cały tydzień od rana do wieczora, wysłać esemesa lub zadzwonić, a wtedy sny mogą się ziścić.
-Jeszcze nie mogę w to uwierzyć.

Baba wierzy każdego dnia. Wierzy i marzy.

MARZENIE BABY:

1) mieć znów 25 lat
2) schudnąć 40 kilo
3) zamienić męża hydraulika na chociażby burmistrza
4) zrobić sobie wreszcie zęby.

-Pani Mario! wiara na bok, zaczynamy grę. RZECZYWISTOŚĆ.

Puszczają krótkie fragmenty trzech piosenek. Wilki, Elton John, i Sarah Connor,

-Pani Mario, którą z tych trzech piosenek usłyszymy zaraz na antenie?

Pani Maria nie wie, Baba obstawia Wilki, chwila niecerpliwości.

-Ta druga- mówi pani Maria
-Stawia pani na Eltona Johna?
-Słucham?
-Elton John?
-Ta druga.

Puszczają Dżingla, Baba ściska kciuki, zamyka oczy. Cisza.

-Pani Mario?
-Tak?
-Bardzo mi przykro. (Baba otwiera oczy)
-Cóż, trudno. Tak widocznie miało być.
-Chodziło o Wilki. Na pocieszenie 200 złotych

Pokrywka spada na podgłogę. Zupa kipi, pet spada Babie na fartuch. Rzuca sie do kuchni. Wyłącza gaz. Jej ulubiony prezenter kończy słowami:
- Jutro znów zagramy! Bądzcie z nami o tej samej porze co zwykle. Nasze Radio 111 Fm. Najlepsza muzyka pod słońcem -

Baba drze się przez okno.
- Maciek! na obiad -


Maciek ma dziesięć lat. Jest bardzo zdolnym dzieckiem. Gra na fortepianie fantazje Chopina, jest wicemistrzem Polski w szachach. Zna dwa języki obce. Pisze wiersze. Na pytanie "kim chciałby być w przyszłości ?" odpowiada: " dobrym człowiekiem. Tak. Chciałbym być poprostu dobry."
W dzisiejszy letni dzień Maciek siedzi z dziećmi w piaskownicy.
-Chcesz się znami bawić? - pyta jego rówieśniczka.
-A w co?-
-W życie.
-Żartujesz chyba. Obserwowałem was z daleka. Nie macie pojęcia co wyczyniacie. Myślicie, że to w co się bawicie to życie, ale to nie ma z życiem nic wspólnego. Kto to wymyślił?
- Ja - odpowiada ta sama dziewczynka.
- Beczka śmiechu - Powiem wam coś w tajemnicy. Idzcie do domu, zapytajcie się waszych rodziców jak się w to bawić, wróćcie tu, do piaskownicy i bawcie się dalej. Ale niech to życie będzie życiem a nie namiastką życia.
-Ty mądrala! a w ryja byś nie chciał? - wrzuca jakiś wyrośnięty dzieciak.
- To nie załatwi sprawy, pięści nie są argumentem.(zgłupiał)
-A skąd wiesz, jak wygląda prawdziwe życie? - pyta dziewczynka.
-Prawdziwe życie to życie. Daj rękę.

Dziewczynka podaje mu rękę. Maciek przykłada jej rękę do swojego serca.
-Czujesz?
-Serce mocno ci bije.
-Teraz już wiesz skąd wiem?
-Nie.
Maciek przykłada rękę do serca dziewczynki.
-Czujesz?
-Bije normalnie.
-Rozumiesz już?
Dziewczynka kiwa głową. wydaje jej się, że rozumie.
-Nie słuchaj tego wariata. Choć pobawimy się gdzie indziej. Idziemy do innej piaskownicy- mówi wyrośnięty. Dziewczynka niechętnie ale odchodzi z innymi dziećmi. Maciek w samotności spogląda na bezchmurne niebo. Promienie palą go w twarz. Został sam w swojej piaskownicy ale jest niesamowicie spokojny i zadowolony z siebie. Wie, że dziewczynka tu wróci. Może dziś, może jutro, może za miesiąc, może za dziesięć lat. Wróci wtedy, gdy zrozumie w pełni czym jest życie. Będzię potrafiła rozróżnić rzeczywistość od fikcji, dramat od farsy, mądrość od głupoty, szczerość od obłudy a wtedy znajdą wspólny język.
Chętnie by na nią zaczekał, ale musi wracać do domu do tej starej Baby na obiad.

[asher]

Bardzo fajne, ale czemu tak rozpekniete, jakbys upchal dwie historyjki?

[Piotr Rutkowski]

a jak myślisz?

[asher]

Litosci. Jak bym jeszcze mogl myslec, to bym nie pytal.

[Piotr Rutkowski]

ja niestety nie mogę odpowiedzieć...to by bylo za proste :))

[j.renata]

BRAWA I UKŁONY

wszyscy jesteśmy niczym
ziarenka piasku
niektórzy na zawsze pozostaną w piaskownicy, nawet gdy prawdziwe szczęście sypnie w oczy, nadal będą ślepo poszukiwać wymarzonych plastikowych foremek

zdumiewające jakie szklane precjoza wyrabiają w Wenecji, tj. na Murano

korzystając z okazji, a właściwie wysnuwając jakąś niteczkę po-krewnego-rozumienia
zapraszam do podróży gastrostopem w poszukiwaniu zmysLOVEj esencji
zgodnie z poniższym planem
poznan, praga, wenecja, krakow, lustracja, druga strona, i odnowa
gdzieś po drodze afryka, a na początek może stos damski

//ale się rozreklamowała, ale to tylko dlatego, że jestem niczym
bez całej historii//

czekając na więcej
pozdrawiam ciepło

[Anna Romanek]

Ale to chyba nie piaskownica, tylko ta Arka Noego...Myślę, że sporo się na niej zmieści, bytów. Pozdrowi/Ania

[Piotr Rutkowski]

ja cały czas pamiętam Aniu, w myślach ją buduję...i jesli powstanie już arka idealistów bedziesz moim pierwszym gościem... :)

[Anna Romanek]

Dzieki za zaszczyt. (Polskie litery jakos mi nie pracuja) Pisze teraz sage pt. "Felek Nijaki"-wierszem. Juz jest siedem ksiag(jeszcze tylko troche brakuje do "Pana Tadeusza") Tu jej nie bedzie, bo ani to powazne, ani proza. Nie ma gdzie umiescic. Poza tym, to takie wprawki w zaglowaniu slowem. Pozdrawiam.